درمان سرطان دهانه رحم شامل ترکیبی از مواردی همچون جراحی، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی است. این که سرطان در چه مرحله‌ای باشد، مهمترین فاکتور برای درمان محسوب می‌شود. با این وجود روش درمان به فاکتورهای دیگری نظیر موقعیت دقیق سرطان در گردنه رحم، نوع سرطان (کارسینوم یا آدنوکارسیوم بودن سرطان)، سن شما، وضیت کلی جسمی و اینکه آیا شما می‌خواهید در ادامه زندگی‌تان بچه‌دار شوید یا خیر، بستگی دارد.

درمان مرحله اول سرطان: اگر سلول‌های سرطانی بر روی لایه پوششی دهانه رحم قرار گرفته باشند و رشد آن‌ها به لایه‌های داخلی نفوذ نکرده باشد، سرطان در مرحله اول قرار دارد. برای درمان سرطان در این مرحله از لیزر درمانی، سرما درمانی (سرما درمانی یا cryosurgery روشی است که در آن با استفاده از عوامل سردکننده به درمان بعضی از بیماری‌ها یا علائم بعضی از بیماری‌ها پرداخته می‌شود.) و اگر سرطان از نوع آدنوکارسینوم باشد، گاها  هیسترکتومی (که همان عمل جراحی برای خارج کردن رحم از بدن است) توصیه می‌شود.

درمان سرطان در مرحله دوم: درمان در این مرحله به تمایل خانم‌ها برای بچه‌دار شدن در آینده و اینکه آیا سرطان به داخل خون نفوذ کرده باشد یا نه، بستگی دارد. خانم‌هایی که تمایل به بچه دار شدن در آینده دارند، از روشی به نام کُن بیوپسی (cone biopsy) برای خارج کردن توده سرطانی درمان می‌شوند.

نکاتی در خصوص درمان CIN

• تصمیم گیری در مورد درمان بر اساس یافته های کولپوسکوپیک، نتایج بررسی سیتولوژیک و بیوپسی سرویکس می باشد.
•  میزان پسرفت خود به خود نمونه های CIN1 ثابت شده با بیوپسی، 61 -89 درصد بوده است. پسرفت در عرض 2 سال -پیگیری با سیتولوژی و کولپوسکوپی اتفاق می افتد. بنابراین در بیمارانی که در بیوپسی آنها CIN1 تشخیص داده شده است وکولپوسکوپی آنها وضعیت رضایت بخش دارد، در صورت موافقت بیمار با ارزیابی هر 6 ماه یکبار، می توان درمان را با تحت نظرگرفتن بیمار انجام داد. اگر ضایعات در دوران پیگیری پیشرفت کردند و یا تا دو سال باقی ماندند، باید درمان تخریبی انجام شود.
•  CIN2 در 21 درصد موارد به سمت CIS و در 9 درصد موارد به سمت تهاجم پیشرفت می کند.
• اگرچه CIN را می توان با روش های مختلفی درمان نمود، امروزه درمان ارجح CIN2 و CIN3 ، روش ( LEEP ( loop electrosurgical excision است.
• انواع روش های تخریبی برای درمان CIN به کار گرفته شده اند، اکثر این روش ها را می توان در شرایط سرپایی به انجام رسانید. چون در همه روش های درمانی میزان عود حدود 01 درصد است، پیگیری سیتولوژیک در فواصل ٣ ماهه به مدت یک سال ضرورت دارد. در صورت وجود شرایط زیر درمان تخریبی مناسب است:

1.  فقدان شواهدی از سرطان مهاجم یا سرطان دارای تهاجم میکروسکوپی در سیتولوژی، کولپوسکوپی، کورتاژ اندوسرویکس یا بیوپسی.
2.  قرار داشتن ضایعه در اکتوسرویکس و قابل مشاهده بودن کل آن.
3.  اثبات درگیر نبودن اندوسرویکس با انجام کولپوسکوپی و کورتاژ اندوسرویکس.

• زنانی که به توانایی بارداری تمایل ندارند، از همان روش هیسترکتومی برای درمان استفاده می‌کنند. اگر این سرطان به خون نفوذ کرده باشد، بیمار نیاز به هیسترکتومی به همراه خارج کردن غدد لنفاوی لگن دارد. در مراحل پیشرفته سرطان نیز هیسترکتومی، شیمی درمانی و پرتودرمانی تواما مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کرایوتراپی
کرایوتراپی، با کریستالیزه کردن آب داخل سلولی و در نهایت با از بین بردن سلول، اپی تلیوم سطحی سرویکس را تخریب می کند. میزان علاج به درجه ضایعه بستگی دارد، به نحوی که در CIN3 احتمال شکست درمان بیشتر است.
کرایوتراپی در موارد زیر انجام می شود :

1. نئوپلازی داخل اپی تلیالی سرویکس درجه 0 تا 2
2. کوچک بودن ضایعه
3.  قرارداشتن ضایعه در محل اکتوسرویکس
4. منفی بودن نتیجه کورتاژ اندوسرویکال
5.  فقدان درگیری غدد اندوسرویکال در بیوپسی

لیزر

در مواردی که سرطان مهاجم رد شده است، کل ضایعه قابل مشاهده است و نتایج کورتاژ اندوسرویکس منفی هستند، می توان درمان با تبخیر لیزری را انتخاب کرد. تبخیر لیزری به ویژه در شرایط زیر قابل استفاده است:

1.  ضایعات بزرگی که در آنها پروب کرایو، قادر به پوشش دادن کافی ضایعه نیست.
2.  سرویکس های نا منظم با نمای " دهان ماهی" و شکاف های عمیق
3.  گسترش بیماری به واژن یا بروز ضایعات اقماری در واژن
4.  ضایعات همراه با درگیری گسترده غده ای که در آنها درمان باید تا ورای عمیق ترین شکاف غده ای نفوذ کند.

(اکسزیون الکتروسرجیکال با لوپ ) LEE
ابزاری با ارزش برای تشخیص و درمان CIN است. این ابزار از مزیت انجام همزمان روند تشخیصی و درمانی در یک ویزیت سرپایی، برخوردار است. در این روش ناحیه تغییر شکل همراه با مقادیر متغیری از مجرای سرویکس برداشته می شود و ممکن است قدرت باروری مختل گردد. بنابراین قبل از شناسایی ضایعه داخل اپی تلیومی نیازمند درمان، نباید اقدام به LEE شود. با این حال عوارض پس از این روش ناچیز و با عوارض تخریب و مخروط برداری لیزری، قابل مقایسه هستند.

مخروط برداری 
مخروط برداری از سرویکس، نقش مهمی در درمان CIN ایفا می کند. هم روشی تشخیصی و هم روشی درمانی است و مزیت آن بر روش های تخریبی این است که سبب به دست آمدن بافت برای بررسی های بعدی به منظور رد کردن سر طان مهاجم می شود.
در شرایط زیر، مخروط برداری برای تشخیص ضایعه در زنان دارای HSIL در پاپ اسمیر، ضرورت دارد:

1.  در مواردی که محدوده های ضایعه با کولپوسکوپی قابل مشاهده نباشند.
2. در مواردی که SCJ ( Squamocolumnar junction ( در کولپوسکوپی دیده نشود.
3.  در مواردی که یافته های بافت شناختی نمونه کورتاژ اندوسرویکس، از نظر CIN2 یا CIN3 مثبت باشند.
4.  اگر بین نتایج سیتولوژی، بیوپسی و کولپوسکوپی هماهنگی وجود نداشته باشد.
5.  در صورتی که بر اساس بیوپسی، کولپوسکوپی یا بررسی سیتولوژیک، تهاجم میکروسکوپی مورد شک باشد.
6.  اگر بررسی کولپوسکوپیک نتواند احتمال سرطان مهاجم را رد کند.

هیسترکتومی
استفاده از هیسترکتومی برای درمان CIN، امروزه روشی بسیار رادیکال محسوب می شود. میزان بروز عفونت و عوارض دیگرازجمله مرگ  پس از هیسترکتومی بسیار بیشتر از سایر روش های درمان CIN است. البته حالاتی وجود دارند که در آنها هنوز هم هیسترکتومی روشی با ارزش و مناسب برای درمان CIN به حساب می آید. این حالات عبارتند از:

1.  تهاجم میکروسکوپی
2.  وجود CIN3 در حاشیه های نمونه مخروط برداری
3.  عدم پذیرش خوب پیگیری از طرف بیمار
4.  وجود دیگر مشکلات ژنیکولوژیک که نیازمند هیسترکتومی هستند )مانند فیبروئیدها، پرولاپس، اندومتریوز و بیماریالتهابی لگن.