مطالب مشابه
- برنامه و جدول واکسیناسیون کودکان
- رویکردهای اخیر برای بهینه سازی ارزیابی آزمایشگاهی آنتی بادیهای ضد هسته ای
- پیامدهای بالینی وجود آنتی بادی های ضد هسته ای (آزمایش ANA) در افراد سالم و بیماران غیر روماتوئیدی
- تشخیص و ارتباط اتوآنتی بادی های آنتی DFS70 با بیماری های روماتوئیدی خودایمن سیستمیک
- تشخیص افتراقی بیماری MS از بیماری های روماتوئیدی با درگیری اعصاب مرکزی (RDwCNS)
- آنتی بادی های خودایمن به عنوان مارکرهای تشخیصی
- آنتی بادی های ضد هسته ای در بیماری های خود ایمن و آلرژیک
- استاندارد شدن آزمایش ANAs با استفاده از تکنولوژی Biochip Mosaic & LINE BLOT
- روش های رایج برای سنجش آزمایشگاهی سطح ویتامین D
- ارتباط بین خصوصیات ایمونوپاتولوژیکال و جنبه های بالینی لوپوس اریتماتوز (بخش اول)
دسته بندی مطالب
توافق در گزارش نتایج الگوهای ANA (ICAP)
اجماع بین المللی الگوهای ANA( ICAP) به عنوان یک کارگاه آموزشی با هدف کمک به بررسی دقیق و به دست آوردن توافقی در مورد الگوهای مورفولوژیکی مشاهده شده در آزمایش فلورسانس غیرمستقیم بر روی سلول های HEp-2 آغاز گردید. یکی از موضوعات مورد بحث در دومین کارگاه آموزشی ICAP و مورد خطاب در این مقاله، هماهنگی گزارش نتایج آزمایش ANA بود. این بحث روی موضوع این که الگوهای سیتوپلاسمی و میتوتیک باید به عنوان نتیجه مثبت یا منفی گزارش شوند متمرکز بود. این گزارش مسائلی را که بر دو روش عمده گزارشگری متفاوت تاثیر می گذارد را مشخص می کند. اگرچه نظر تمامی شرکت کنندگان این بود که الگوهای سیتوپلاسمی و میتوتیک از لحاظ بالینی مرتبط هستند، پیامدهایی برای معیارهای تشخیصی / طبقه بندی موجود خصوصا برای بیماری های مرتبط با ANA، مانع یک توافق نهایی در این موضوع شد. بدیهی است که اقدامات هماهنگ تمام ذینفعان مربوطه ضروری است.
مقدمه
آنتی بادی های آنتی نوکلئار (ANA) عوامل مهمی در تشخیص انواعی از بیماری های خودایمن، خصوصا بیماری های روماتوئیدی مرتبط با ANA (AARD) می باشند. اگرچه ANA ابتدا به وسیله روش ایمونوفلورسنت غیرمستقیم (IIF) مشخص گردید، ولی امروزه روش های جایگزین متعددی وارد بازار شده اند. اگرچه این موضوع مباحث زیادی را برای تعریف و جایگاه آزمایش ANA برانگیخته، تعیین ANA به وسیله روش IIF مزایای کسب اطلاعات روی الگوهای رنگ آمیزی IIF را دارا می باشد که دارای ارزش بالینی بیشتری می باشد. معرفی سلول های HEp-2 به عنوان ماده زمینه برای ANA IIF این آگاهی را افزایش داده است که علاوه بر الگوهای هسته ای، الگوهای سلولی سیتوپلاسمی و میتوتیک نیز قابل تشخیص می باشند. به این ترتیب واژه آنتی بادی های آنتی سلولی برای در برگرفتن طیف وسیعی از این اتوآنتی بادی ها پیشنهاد گردید. اما، به دلیل این که استفاده از نام اختصاری ANA کاملا متعارف است و به صورت جهانی مورد استفاده می باشد، جایگزین کردن آن با واژه دیگری آسان نیست. تغییر درعلائم اختصاری عواقب زیادی در بر خواهد داشت برای مثال برای دستورالعمل های موجود، شاخص های بیماری، برنامه های کنترل کیفی خارجی، تحصیلات و قوانین بیمه.
در این جا ما بحث را با تمرکز بر دو موضوع اصلی در ارتباط با تفسیر گزارش ANA ثبت می کنیم: (1) جایگاه الگوهای سیتوپلاسمی و میتوتیک یعنی آیا آن ها باید به عنوان نتیجه مثبت یا منفی گزارش گردند؛ و (2) توصیه به پزشکان روی اهمیت احتمالی الگوهای مشاهده شده یعنی احتمال درگیری اتوآنتی بادی ها و بیماری های مرتبط.
توصیه های بین المللی روی گزارش ANA
مرور غیر جامع توصیه های موجود روی نتایج ANA در جدول 1 دیده می شود. به طور عموم توافق شده که گزارش باید شامل اطلاعاتی روی نوع ایمونواسی که به کار رفته شده باشد. به عبارت دیگر، اگر یگ الگوی ANA گزارش شده باشد، نشان می دهد که ANA به وسیله روش IIF تعیین شده است زیرا روش های جایگزین قابلیت تشخیص الگو را ندارند. به طور شگفت آوری، تقریبا هیچ کدام از این توصیه ها توضیحی روی گزارش کردن ANA به طور ساده به صورت مثبت یا منفی ننمودند. در مورد ANA IIF ممکن است با گزارش یک تیتر و یا الگو مشخص شود. اما، در ارتباط با این بحث که آیا الگوهای رنگ آمیزی سیتوپلاسمی یا میتوتیک باید به عنوان ANA مثبت درنظر گرفته شود، یک تفسیر قاطع "ANA منفی" یا "ANA مثبت" مفید به نظر می رسد. در آرژانتین، بلژیک، و برزیل توصیه شده است که نتایج برای اجزای سلولی خاصی گزارش گردد، اما این به وضوح مشخص نمی کند که واکنش اجزای سیتوپلاسمی/میتوتیکی ANA مثبت در نظر گرفته شود اما در دومین اجماع برزیلی ANA روی سلول های HEp-2 تصمیم گرفته شد که الگوهای سیتوپلاسمی ANA مثبت در نظر گرفته شوند اما یک زیرنویس به گزارش اضافه گردد مبنی براینکه " ANA در واقع آزمایشی است که اتوآنتی بادی ها علیه آنتی ژن های سلولی را تشخیص می دهد- بنابراین تمام آناتومی سلولی و تمام ساختارهای سلولی را در بر می گیرد".
همچنین در توصیه های ایتالیایی مجمع FIRMA به صراحت بیان می نماید که الگوی سیتوپلاسمی به عنوان ANA مثبت در نظر گرفته می شود. هیچ کدام از توصیه های ACR یا EASI/IUIS یک جایگاه واضحی در مورد این که الگوهای اجزای سیتوپلاسمی/میتوتیکی به عنوان ANA مثبت یا منفی در نظر گرفته شوند ندارند. توصیه های EASI/IUIS فقط بیان می کند که "علاوه بر الگوهای نوکلئار، الگوهای اجزای سیتوپلاسمی و میتوتیکی باید گزارش گردند و زمانی که امکان دارد مشخص گردند". در آخر، اجماع اروپایی یافته های آزمایشگاهی در روماتولوژی (ECGSG)، عضو تیم اروپایی علیه روماتیسم (EULAR) ، الگوی سیتوپلاسمی را به عنوان ANA منفی در نظر گرفت.
توصیه ها در مورد تیتر و الگو کاملا محدود به روش IIF برای تشخیص ANA می باشند. از آن جایی که تیتر بالاتر همراه با نسبت احتمال بیشتر در تایید تشخیص یک بیماری AARD می باشد، تیتراسون از لحاظ بالینی مهم در نظر گرفته شده است. علاوه براین، تیتر بالاتر شانس تعیین آنتی ژنی که در روش IIF ANA تشخیص داده می شود را به وسیله ایمونواسی آنتی ژن-اختصاصی افزایش می دهد. اما این یافته ها، توسط معرفی تکنولوژی جدیدتر چالش پذیر می باشد. ارزش افزوده بسیار بالای تیترها محدود به نظر می رسد، زیرا به این وسیله می توان این نتیجه را گرفت که در چندین توصیه تیتر نهایی طوری تعریف شده است که فراتر از آن هیچ رقیق سازی بیشتری لازم نمی باشد.
با این وجود، هر دو ACR و EASI/IUIS انجام تیتراسیون تا نقطه نهایی را توصیه نمودند. از سوی دیگر، در گزارش های هلندی و ایتالیایی شدت فلورسنت را به جای تیتر مجاز ارائه می دهد. این گزینه ممکن است با ارزش باشد چون که سیستم های دیجیتالی اتوماتیک جدیدتر خوانش ANA شدت فلورسنت را نمره می دهند و حتی تیتراسیون را با استفاده از یک رقت سازی تکی انجام می دهند، و مهمتر از همه این که این شدت ها به نظر می رسد کاملا با تیتراسیون نقطه نهایی همخوانی دارد. ارتباط گزارش الگوهای ANA توسط کل توصیه ها، به جز توصیه های ACR ،مشخص شده است. اگرچه در هلند، گزارش ها می تواند به صورت محلی با توجه به نظر پزشکان تصمیم گیری شود.
در نهایت، توصیه ها به طور متفاوتی درباره مسئله مشاوره برای تفسیر نتایج به دست آمده اضافه می شوند. اگرچه بسیاری از آزمایشگاه ها با توجه به بیماری احتمالی نظر کلی را به کار می برند، اغلب توصیه ها به این نکته نمی پردازند. در آلمان توصیه شده است که براساس الگوی ANA و اطلاعات بالینی موجود آنتی ژن های هدف احتمالی ذکر گردند.
دو پیشنهاد برای گزارش نتایج آزمایش ANA
در طول دومین کارگاه آموزشی ICAP، دو توصیه جایگزین برای گزارش نتایج آزمایش ANA مورد بحث قرار گرفت.این جایگزین ها تنها با توجه به الگوهای سیتوپلاسمی و میتوتیکی که ANA مثبت یا منفی درنظر گرفته شوند تفاوت داشتند (عکس 1). در این پیشنهادات گزارش باید شامل سه گزینه باشد: نوع روش به کار رفته، نتایج آزمایش، و در صورت لزوم، کامنت بر روی آزمایش. این گزینه ها بر مبنای تعریف مشترک در توصیه های بین المللی انتخاب شده اند (جدول 1). گزینه "نوع روش " باید متد به کار رفته را مشخص نماید یعنی IIF روی سلول های HEp-2 یا ماده زمینه جایگزین HEp-2، ایمونواسی لیزر بید (ALBIA) ، آزمون الایزا، و غیره. ذکر نام سازنده کیت نیز مهم در نظر گرفته شده زیرا بعضی اتوآنتی بادی ها و الگوهای مربوطه شان ترجیحا در بعضی مارک های اسلاید های HEP-2 وجود دارند همانند آنتی SS-A/Ro60 روی سلول های HEp-2000 و الگوی rods and rings . اما به نظر می رسد که این اطلاعات برای اغلب الگوها و اتوآنتی بادی های مرتبط نباشد.
Examples illustrating the recommendations for reporting of ANA test results. The report consists of three categories: the type of assay used, the test results (positive/negative, pattern, and antibody level), and the advice for the clinician. In proposal 1 (left), cytoplasmic (and mitotic) patterns are considered ANA positive, while in proposal 2 (right), cytoplasmic (and mitotic) patterns are considered ANA negative. The examples shown illustrate alternate possibilities according to the rules in each proposal for reporting ANA test results. If the test result is negative (a), this is reported as such in both proposals. If only a cytoplasmic staining is observed (b), the result is reported as ANA positive in proposal 1 and as ANA negative in proposal 2. The items positive and negative are highlighted to emphasize the difference in the proposals. In both proposals this result is followed by the statement of the cytoplasmic pattern and antibody level (titer). If a combination of nuclear and cytoplasmic patterns is observed (c), the result is reported as positive in both proposals because of the nuclear staining. According to the rule that patterns are reported in the sequence nuclear—cytoplasmic—mitotic, irrespective of the antibody level, the nuclear pattern is mentioned first even when the antibody level of the cytoplasmic pattern is higher. If a combination of different nuclear patterns is observed (d), the nuclear pattern with the highest antibody level is to be reported first. The advice to the clinician may be similar for the respective situations in both proposals. The lay-out of the report can be adjusted to be compatible with the local hospital information system
گزینه دوم گزارش باید شامل اطلاعاتی روی آزمایش ANA که مثبت یا منفی است باشد، الگوی IIF، و تیتر اتوآنتی بادی. نتایج باید به این ترتیب گزارش شوند:
مثبت/منفی – الگو – تیتر
بدیهی است گزارش یک الگوی ANA به عنوان یک نتیجه آزمایش تنها در مورد نتیجه IIF روی سلو لهای HEp-2 اعمال می شود. حروف اختصاری برای الگوی ANA باید مطابق آنچه مجمع در اولین کارگاه آموزشی ICAP به نتیجه رسیده اند باشد. سطح اتوآنتی بادی ها می توانند به عنوان تیتر ، شدت فلورسنت همان طور که توسط دستگاه های دیجیتال اتوماتیک خوانش ANA ایجاد می شود، یا واحدهای قرادادی به وسیله آزمون های ANA جایگزین بیان گردند. دو پیشنهاد درانتساب جواب منفی/مثبت متفاوت هستند زیرا در مقایسه با اولین پیشنهاد، در پیشنهاد دوم الگوهای سیتوپلاسمی و میتوتیکی ANA به عنوان ANA منفی در نظر گرفته می شوند. در مورد الگوهای مخلوط، ابتدا همه الگوهای نوکلئار و سپس الگوی سیتوپلاسمی و سپس میتوتیک گزارش می شوند. هر الگو متعاقبا با تیتراسیون همراه می باشد. در هر دسته یعنی، نوکلئار،سیتوپلاسمی، و میتوتیکی، الگویی که بیشترین تیتراسیون را دارد اول ذکر می گردد. در پیشنهاد دوم یک نمونه با الگوی سیتوپلاسمی منحصر به عنوان منفی گزارش می گردد (با ذکر الگوی سیتوپلاسمی و تیتر آن)، درحالی که نمونه ای با الگوی مختلط نوکلئار و سیتوپلاسمی به عنوان ANA مثبت گزارش می شود. مثال هایی از نتایج آزمایش های خاص در عکس 1 آورده شده است.
سومین گزینه گزارش، کامنتی برای انعکاس آزمایش در محتوای بالینی، در هر دو پیشنهاد مشابه است. به شدت مخالف ارائه ارتباطات بالینی می باشند. در یک مباحثه جداگانه ICAP به این نتیجه رسیدند که ارتباطات بالینی با الگوهای ANA بطور ضعیفی تعریف شده است. در بهترین حالت، الگوها اشاره بر آنتی ژن های شناخته شده و اتوآنتی بادی های هم گروه مرتبط با بیماری ها یا تظاهرات خاص بیماری ها نمایند. هیچ توافقی مبنی براستفاده ازاظهارات عمومی همچون " ANA باید با توجه به تصویر بالینی تفسیرگردد" یا " 10% افراد ممکن است نتایج مثبت داشته باشند" برای تفسیر بهتر نتایج وجود ندارد. اما اطلاعات بیشتر برای تفسیر نتایج به دست آمده، مهم در نظر گرفته شده است. هدف مطلوب این است که ناچارا توافق در مورد محتوای این اطلاعات توسعه یابد.
مزایا و معایب در نظرگیری الگوهای سیتوپلاسمی و میتوتیکی به عنوان ANA مثبت
اول از همه، این مهم است که درک کنیم مباحث ICAP روی چگونگی گزارش الگوهای سیتوپلاسمی و میتوتیکی تنها یک بحث فلسفی نمی باشد. همان طور که ذکر شد، کاملا پذیرفته شده که آزمایش IIF روی سلول های HEp-2 تشخیص هر دو واکنش نوکلئار و غیر نوکلئار را ممکن می سازد. تغییر نام آزمایش به چیزی به غیر از ANA، به عنوان مثال، روی قوانین بیمه ای در چندین قلمرو تاثیر دارد و بنابراین در این برهه از زمان امکان پذیر نمی باشد. جالب توجه است که هر دو توصیه های ACR و EASI/IUIS اجازه استفاده از روش های جایگزین برای تشخیص ANA را می دهند. با این وجود هنگام استفاده از این ایمونواسی های جایگزین ، به نظر می رسد هیچ بحثی روی این واقعیت وجود ندارد که این آزمایش ها همچنین ممکن است یک نتیجه مثبت بر اساس واکنش پذیری نسبت به (از لحاظ بالینی مرتبط) اتوآنتی ژن های غیر هسته ای، برای مثال Jo-1 یا پروتئین ریبوزومی P، داشته باشند.
برای سازگاری با این تکنیک های جایگزین، این موضوع ممکن است مورد بحث باشد که الگوهای سیتوپلاسمی و میتوتیک را نیز به عنوان ANA مثبت می توان در نظر گرفت. مهمترین بحث برای گزارش الگوهای سیتوپلاسمی به عنوان ANA مثبت، پذیرش کلی توسط شرکت کنندگان ICAP به همراه مقالاتی که الگوهای سیتوپلاسمی را از لحاظ بالینی مرتبط می دانند می باشد. اگر چنین الگویی به عنوان منفی گزارش شود، اطلاعات اضافی در گزارش برای الگو و تیتراسیون ممکن است مورد توجه واقع نگردد زیرا پزشکان تمایل دارند به نتایج منفی کمتر توجه نشان دهند. در برزیل، الگوهای سیتوپلاسمی برای بیش از یک دهه به عنوان ANA مثبت گزارش می شد. این موضوع هیچ شکایتی را از آزمایشگاه یا از نقطه نظر بالینی مطرح نکرده است.
از طرف دیگر، بحث های قدرتمندی علیه گزارش الگوهای سیتوپلاسمی و یا میتوتیکی به عنوان ANA مثبت بوده است. اولا، از نقطه نظر علمی ANA به عنوان اتوآنتی بادی های ایجاد شده علیه آنتی ژن های هسته ای تعریف شده است. دوما، ANA در شاخص های تشخیصی و یا طبقه بندی برای لوپوس اریتمانوز سیستمیک (SLE)، سندرم شوگرن، بیماری بافت پیوندی مختلط (MCTD)، اسکلروزان سیستمیک(SSC)، و هپاتیت خودایمن (AIH) دخیل است. در مورد SLE، هم در ACR و هم در معیارهای SLICC اخیرتر، آزمایش مثبت ANA یک نشانه مهم بیماری می باشد. در حالی که در شاخص های ACR سال 1982 به صراحت بیان شده که ANA به وسیله روش IIF تعیین می شود، هیچ جزئیاتی نه در معیارهای بازبینی شده ACR و نه در معیارهای SLICC درباره تفسیر الگوهای سیتوپلاسمی و میتوتیکی تهیه نگردیده است. به طور مشابه، در معیارهای سندرم شوگرن و MCTD، نتایج بحرانی بر روی تیتر ANA تعریف شده است که نشان می دهد روش IIF روش منتخب است. اگرچه پیش بینی شده است که ANA ذکر شده در معیار تنها به واکنش پذیری واقعی هسته مربوط م یشود، هیچ یک از معیارهای AARD، به جز معیار SSc که دارای الگوی سنترومر می باشد، این گونه تعریف نشده است که الگوهای IIF مثبت در نظر گرفته شود. با تعیین الگوهای سیتوپلاسمی و میتوتیکی به عنوان ANA مثبت، ویژگی های آزمایش تغییر خواهد کرد و روی صحت معیارتاثیر خواهد داشت.
لازم به ذکر است که معیارهای AARD همه معیارهای طبقه بندی هستند که از معیار های تشخیصی متفاوت هستند. اما معیارهای AIH معیارهای تشخیصی هستند. این معیارها مرتبط با توافقی بر روی تعیین اتوآنتی بادی ها در بیماری های خودایمن کبد می باشد. اگرچه بیان شده که برای AIH آزمایش ANA باید به وسیله روش IIF انجام پذیرد، تخمین زده می شود که در آینده تکنیک های خالص تری با استفاده از سایرایمونواسی ها ممکن است شناسایی واکنش دهنده ها و ارزیابی استفاده آن ها برای تشخیص AIH را مقدور سازند.اما از این معیارها مشخص می شود که تنها الگوهای نوکلئار به عنوان ANA مثبت تلقی گردند. این موضوع به وسیله معیار های توسعه یافته AIH به بهترین نحو شرح داده شده است که تشخیص AIH براساس سیستم نمره دهی می باشد. پارامترهای مثبت همراه با AIH نشان دهنده نمرات مثبت است درحالی که پارامترهایی که به شدت سایر تشخیص ها هدایت می شوند نمرات منفی را نشان می دهند. به این ترتیب، یک ANA مثبت ممکن است ، بسته به تیتر، تا 3 نمره بدهد. از طرف دیگر، وجود آنتی بادی های آنتی میتوکندری یک نمره منفی 4 می دهد. این سیستم نمره دهی اگر واکنش پذیری سیتوپلاسمی آنتی بادی های آنتی میتوکندری به عنوان ANA مثبت گزارش شود اشتباه می گردد. سومین بحث علیه گزارش الگوهای سیتوپلاسمی به عنوان ANA مثبت، مربوط به برنامه کنترل کیفی خارجی (EQC) می گردد. درواقع، بعضی ارائه دهندگان EQC، همانند UK-NEQAS، به منظور داشتن نمره تمام در ارزیابی EQC ، نیازمند این هستند که الگوی سیتوپلاسمی به عنوان ANA منفی گزارش شود. اگر توافق همگانی برای گزارش ANA به دست آید، این موضوع ناچارا به اصلاح نمره دهی EQC منجر خواهد شد.
با این حال با در نظر گیری این مباحث باید این موضوع را به خاطر سپرد که تاریخچه طولانی تحولات فنی و علمی به طور مرتب تغییر می کند و مقررات و طبقه بندی ها را بهینه سازی می نماید. بنابراین، مسائل مربوط به بیمه ها، شاخص های طبقه بندی و برنامه های EQC ممکن است به عنوان استدلال های نسبی مورد توجه قرار گیرد، زیرا توصیه های یک هیئت مدیره بین المللی مانند ICAP باید بتواند به روز رسانی صحیح و مناسب مربوط به منافع همه ذینفعان را تقویت نماید.
به عنوان جمع بندی، بحث روی الگوهای سیتوپلاسمی و میتوتیکی هنوز به توافقی منجر نگردیده است. اعضای ICAP اذعان کردند که بحث های بیشتر برای برطرف سازی و به نتیجه رساندن این موضوع نیاز است. پیش بینی شده است که خلاصه وضعیت فعلی این بحث کمک خواهد کرد تا به یک توافق کلی پذیرفته شده برسیم.
نتیجه گیری
ارزش بالینی آزمایش ANA برای AARD و بیماری های خودایمن کبد فراتر از شک و تردید می باشد اما هماهنگی در گزارش نتایج آزمایش ANA هنوز نیازمند برطرف سازی چندین مانع می باشد. گزارش کنونی در مورد مباحث ICAP روی گزارش نتایج آزمایش ANA و به ویژه مسئله الگوهای سیتوپلاسمی و میتوتیکی به عنوان نتیجه ANA مثبت یا منفی، تعامل معیارهای تشخیصی/طبقه بندی برای بیماری های خاص مرتبط با ANA ، بیانیه های توافق روش انجام کار، اختلافات سلیقه ای و قوانین بیمه ای را تشریح می سازد. آنچه مورد نیاز است این است که از این دور باطل خارج شد. سوال این است که باید از کجا شروع نمود؟ بدیهی است، نام آزمایش به نظر نمی رسد بزرگترین مانع باشد. در حال حاضر این توافق وجود دارد که می توان با این نام نسبتا غلط ادامه داد و در نهایت یک زیرنویس اضافه گردد که مبنی بر این واقعیت باشد که اتوآنتی بادی های غیر نوکلئار نیز می توانند با این آزمایش تشخیص داده شوند. برای هماهنگی بیانیه های توافقی روش های انجام آزمایش، همچون ICAP و شاخص های تشخیصی/طبقه بندی، نیاز به همکاری نزدیک با بخش های بالینی وجود دارد. این موضوع یک تفاهم دوطرفه، و به تدریج یک راه حل، برای دوگانگی حاضر با توجه به تفاسیر الگوهای سیتوپلاسمی و میتوتیکی ایجاد خواهد نمود. اگر توافقی بین تمام ذینفعان به دست آید وهمواره به کار گرفته شود، باعث ایجاد یک حرکت قوی حتی برای حل مسائل قضایی و نام گذاری آزمایش خواهد گردید. یکپارچگی کامل این تغییر در جامعه (پزشکی) نیاز به یک دوره تحول برای تسهیل ساز و کارهای مورد درخواست است.
با توجه به تفاسیر نتایج حاصل از آزمایش و توصیه ارائه شده به پزشکان، توافقی وجود داشت مبنی بر این که اطلاعات مربوط به آنتی ژن هایی که ممکن است براساس الگوی ANA شناسایی شوند بیشتر از اطلاعاتی مربوط به ارتباط بیماری ممکنه مرتبط هستند. در آخر، یک آزمایش آزمایشگاهی تنها موقعی مفید است که در محتوای بالینی مناسب درخواست گردد. توصیه شده است که به منظور اهداف استانداردسازی تهیه مثال هایی از این توصیه ها برای هر الگوی ANA مشخص ،ترجیحا در رابطه با اطلاعات موجود همراه با درخواست ANA ، مفید خواهد بود. این توصیه ها باید در وب سایت ICAP در دسترس باشد. اگر الگو و آنتی ژن با هم همخوانی داشته باشند، ارزش بالینی نتایج آزمایشگاهی را افزایش خواهند داد.
در مجموع ، ابتکار عمل ICAP در بالابردن و انتشار اهمیت تفسیر صحیح و تعیین الگوهای گوناگون IIF مشاهده شده در آزمایش ANA-HEp-2 بسیار موفقیت آمیز بوده است. بحث در مورد گزارش مربوط به نتایج ANA در ICAP دوم تائید شده است و مسائل اضافی را که باید در کارگاه های آینده ICAP مورد توجه قرار گیرد، مشخص کرده است.
ANA-associated rheumatic diseases
Forum Interdisciplinare per la Ricerca nelle Mallattie Autoimmuni
European Consensus Finding Study Group on Laboratory Investigation in Rheumatology
European League Against Rheumatism
نویسندگان