بسیاری از متدهای ایمونواسی غیررقابتی از آنتی بادی های مونوکلونال بامنشا موشی در محصولات تشخیصی خود استفاده می کنند.اغلب مردم حتی اگر درتماس مستقیم با موش ها نیز نباشند در معرض پروتئین ها و ایمونوگلوبولین های موشی هستند مانند ادرار و فضولات موشها به این موارد،  بیماران درمان شده با آنتی بادی های مونوکلونال موشی را هم بیافزایید که می توانند عامل گسترش HAMA در بین جمعیت انسانی باشند:

بنابراین پاسخ ایمنی بدن به ایمونوگلوبولین های موشی می تواند منجربه تولید HAMA گردد.تولیدکنندگان محصولات IVD سعی می کنند با افزودن ایمونوگلوبولین های موشیِ اضافی به بافرهای سنجش درکیت های خود بنوترالیزاسیون HAMA  تداخل آنها را به حداقل برسانند. بدین ترتیب ایمونوگلوبولین های اضافی و آزاد  با مولکولهای HAMA باند می شوند و مانع از اثر تداخلی HAMA در ایمونوگلوبولین های مونوکلونال به کاررفته در کیت IVD می گردند.

شناخته شده ترین نتایج کاذب حاصل از تداخل HAMA در اندازه گیری hCG می باشد .این اثر مداخله کنندگی می تواند منجربه تشخیص گمراه کننده ی کوریوکارسینوما گردد به طوریکه در گزارشی از فرانسه در یک مورد سبب آغاز کموتراپی در فرد نیز شده است .تداخلات HAMA همچنین در اندازه گیری TSH و B-type natriuretic peptide نیز بسیار گزارش شده است .

پنج راهکار پیشنهادی درباره ی نوترالیزه کردن وکاهش اثر تداخلی HAMA در متدهای ایمونواسی ‌ وجود دارد:

 تکرارتست با یک پلتفرم ایمونواسی دیگرمثلاً اگر تست با الیزا انجام شده است از متدهای دیگرِ در دسترس استفاده شود مانند CLIA,ELFA,RIA,ECL.ازاینرو به طور کلی توصیه می شود دربخش هورمون آزمایشگاه های کلینیکال همواره دو متدایمونواسی  مختلف برای سنجش هورمونها در دسترس باشد.

• استفاده از معرف های بلوک کننده ی HAMA/ Heterophile .

• استفاده از لوله های بلوک کننده ی غیر اختصاصی HAMA.

• استفاده از کیت های تجاری که قادر به تشخیص HAMA در سرم بیماران هستند.

رقت سازی سریالی (serial dilutions): با تهیه ی رقت های سریالی سرم های مشکوک به HAMA ، بایستی خطی بودن در نتیجه ی آنالیت مورد بررسی قرارگیرد.چنانچه نتایج رقت های تهیه شده پس ازبازیابی کاملا مورد انتظاربود به احتمال زیاد HAMA دخالتی ندارد ودرغیر این صورت احتمالا HAMA درسرم بیمار وجود دارد.

ازآنجایی که آنتی بادی های HAMA IgG ازطریق ادرار دفع نمی شوند درموارد مشکوک مثبت کاذب hCG در روش های ایمونواسی می توان با تست hCG در ادرار بیمار این موضوع را تایید نمود.

تداخل آنتی بادی های HAMA را باید در سنجش های ایمونواسی غیر هورمونی نیز درنظر گرفت مانند سنجش دیگوگسین، CA125 و HBsAg.

تشخیص و جلوگیری از خطاها یک هدف مهم و حیاتی در کلیه ی حیطه های پزشکی می باشد. باید پذیرفت که برخی تداخلات در بیواسی ممکنست غیرقابل توضیح باشند .درمواقعی که عدم انطباق در نتایج آزمایشگاهی با سابقه  و معاینه ی فیزیکی بیمار وجود دارد آزمایشگاهیان برای رفع عدم انطباق بهترست به کلینیسین ها کمک کنند.

درنظر نگرفتن احتمال تداخل آنتی بادی های HAMA توسط آزمایشگاه بالینی علاوه بر اینکه می تواند به تشخیص نادرست (misdiagnosis) و متعاقب آن درمان نادرست ( mistreatment) بیانجامد ؛ براحتی  ممکنست اعتبار و آبروی یک آزمایشگاه را به خطر بیاندازد به ویژه باتوجه به آنالیت های پُردرخواست ذکرشده ی  ؛ hCG,HBsAg,TSH که سهم بالایی از تست های مورد پذیرش آزمایشگاهها را به خود اختصاص می دهند.

Reference : www.Sciencedirect.com