عفونت های مهم در دوران حاملگی

برخی از بیماریهای عفونی در دوران بارداری ممکن است که برای جنین مخاطره انگیز بوده و سبب سقط جنین، بیماری کودک و یا نقص خلقت گردند. در طول دوران بارداری علاوه بر تست‌های غربالگری سه ماهه اول و دوم، پزشک شما ممکن است آزمایش‌های دیگری نیز درخواست کند بعضی از این تستها در زمانهای معینی از بارداری انجام می شوند و سایر تستها در صورت ایجاد مشکلات خاص در خلال حاملگی تقاضا می گردد .همچنین بعضی از تستهای آزمایشگاهی در خانم هایی که به دلایل مختلف (سن مادر ، سابقه خانوادگی و ..) در معرض خطر هستند در خواست می گردد. تستهایی که در ذیل بدان اشاره خواهد شد شامل تستهای روتین و برخی از تستهای کم تر شایع دوران بارداری می باشد.

در پانل غربالگری بیماری های عفونی در دوران بارداری که با تکنولوژی جدید Line Blot;Multiplex Immunoassay Technology و با یک نمونه سرم انجام می شود به طور همزمان آنتی بادی های کلاس IgG و آنتی ژن های مربوط به عفونت های زیر بررسی می شود. 

• Toxoplasma gondii

• Rubella_virus

• CMV

• Hsv1,Hsv2

• Bordetella pertussis

• Chlamydia trachomatis

• Parvovirus B19

• Treponema pallidum

• VZV

 

سفلیس (Treponema pallidum)

آزمایش خون برای سفلیس  در شروع حاملگی، بمنظور تشخیص عفونت با عامل عفونی صورت میگیرد . چنانچه نتیجه آزمایش مثبت باشد، میتوان بلافاصله به درمان آن پرداخت و از سرایت آن به جنین جلوگیری کرد. بیماری سفلیس تحت چهار مرحله (primary, secondary,latency, tertiary) پیش میرود. این عفونت معمولا از راه تماس جنسی و با واسطه بافت مخاطی به مادر سرایت کرده و از طریق جفت به جنین منتقل میگردد. عفونت جنین معمولا پس از ماه چهارم حاملگی صورت میگیرد . بدون معالجه مادر ، ریسک سقط جنین ، تولد زود رس و بیماری خطیر کودک (تجمع آب در جنین) افزایش یافته و میتواند سبب مرگ کودک گردد .

 

سرخجه (Rubella)

سرخجه معمولا تحت عنوان یک بیماری بی خطر دوران کودکی و غالبا بدون علامت، شناخته شده است . عفونت اولیه در دوران بارداری یک واقعه بیم آور محسوب میشود ، زیرا ممکن است که موجب نقص های سخت، نظیر نقصهای قلب، چشم (کاتاراکت) و ناشنوائی داخلی در کودک گردد .

بطور کلی باید گفت که آندسته از زنان بار دار تحت ریسک قرار دارند که فاقد آنتی بادیهای محافظت کننده میباشند . بنابراین این مسئله از اهمیت خاصی برخوردار است که تست Rubella IgG ELISA در چهار چوب مراقبت های قبل از تولد (antenatal care) انجام شود . چنانچه بر اساس مدارک موجود وجود آنتی بادی محرز باشد، انجام این تست لازم نخواهد بود.

 

 کلامیدیاها (chlamydia trachomatis)

عفونت دستگاه تناسلی زن با عامل تراخم یکی از شایعترین عفونتها در سطح جهان است که از طریق تماس جنسی انتقال پیدا میکند. نتیجه این امر درد مزمن در ناحیه زیر شکم، ناباروری و یا حاملگی خارج از رحم میباشد. نوزادان این گروه از زنان ممکن است که گرفتار التهاب ملتحمه چشم و پنومونی شوند. بعلاوه ریسک پاره شدن زود رس کیسه و تولد نوزاد نارس افزایش پیدا میکند . 

 

توکسوپلاسموز (toxoplasmosis)

عفونت دیگری است که می تواند اثرات جدی بر روی بچه داشته باشد. مادر ممکن است با خوردن گوشت یا در تماس نزدیک با گربه مبتلا به توکسوپلاسموز، با ارگانیسم توکسوپلاسموز عفونی شوند. بچه هایی که از مادران آلوده به این عفونت به دنیا می ایند، ممکن است دچار نواقص مادرزادی بسیاری مثل میکروسفالی، غش و سایر اختلالات مغزی و مشکلات مربوط به کبد، خون، ریه ها و کلیه ها شوند. زنان باردار برای جلوگیری از بروز توکسوپلاسموز، حتماً باید گوشت کاملاً پخته مصرف کنند و از تماس با جعبه مدفوع گربه دوری کنند.

 

 سیتومگالوویروس(CMV)

عفونت سیتومگالوویریروس، ویروسی است که تقریباً همه­ ی افراد در دوران کودکی به آن مبتلا می­شوند بیشتر افراد هیچ گونه علامتی ندارند و اگر علامتی داشته باشند مشابه علائم سرماخوردگی است و خودشان متوجه نمی­شوند که به این ویروس آلوده شده ­اند برای همیشه این ویروس را به شکل غیرفعال همراه دارند.این ویروس از بزاق عبور کرده و به صورت قطرات کوچکی در سرفه یا عطسه افراد مبتلا دیده می­شود. و سایر افراد را به این طریق آلوده می­کند سایر روش­های انتقال این ویروس عبارتنداز: فعالیت جنسی، انتقال خون، پیوند اعضاء، و انتقال مادر به جنین.

اگر مادر در هفته 24 بارداری مبتلا به نوع جدیدی از ویروس شود به جنین منتقل می­گردد و درصد موارد منجر به بیماری در جنین می­شود. علائم عفونت در نوزاد شامل کاهش شنوایی، جثه ریز، سرکوچک، بثورات جلدی، زردی، مشکل بینایی و آسیب مغزی می­باشد. هنوز واکسنی برای عفونت  سیتومگالوویریروس تهیه نشده بنابراین توصیه می­شود پیش­از بارداری، ایمنی مادر آزمایش شود و در صورتی که مادر به ویروس جدید مبتلا شده تا مدتی اجازه بارداری داده نشود و تحت درمان قرار گیرد.

 

پارواویروس) Parvovirus B19)

عفونت پارواویروس B19 یک عفونت ویروسی رایج در زمان بچگی است که عموما باعث ایجاد یک بیماری مزمن می شود. در زنان باردار عفونت  پاراویروس B19 می تواند باعث ایجاد مشکلات جدی مانند آنمی جنین، هیدروپس فتالیس وسقط خود به خودی شود. همچنین پاراویروس B19 می تواند باعث تحریک آرتریت فعال و آنمی به ویژه در بالغین شود. از آنجا که  علائم بالینی  معمولا حضور ندارند ویا مبهم هستند، تستهای سرولوژی به همراه شناسایی مستقیم انتی ژن نقش مهمی در تشخیص و مراقبت قبل از تولد ایفا می کند.