انواع التهاب پوستی خود ایمن

 التهاب پوستی ﺗﺎﻭﻟﻲ خوداﻳﻤﻦ ﺑﺮاﺳﺎﺱ ﺁﻧﺘﻲ ﮊﻥ هدفشان و ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺗﺎﻭﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﮔﺮﻭﻩ اﺻﻠﻲ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ: ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻱ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮئید، ﺷﺎﻣﻞ  Epidermolysis bullosa acquisita ، Dermatitis herpetiformis ، ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻱ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ و ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ ﭘﺎﺭانئوﭘﻼﺳﺘﻴﻚ. ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻱ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ ﺗﺎﻭﻟﻬﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ  intraepidermally ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺩﺭ التهاب پوستی ﺗﺎﻭﻟﻲ اﺗﻮاﻳﻤﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ subepidermally ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.

 

ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻱ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮئید

ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻱ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮئید ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺗﺎﻭﻟﻬﺎﻱ ساب اپیدرمال ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻏﺸﺎﻱ ﭘﺎﻳﻪ اﺳﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮئید تاولی، پمفیگوئید بارداری، ﺩﺭﻣﺎﺗﻮﺯﻳﺲ خطی IgA، ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﻳﻴﺪغشاء ﻣﺨﺎﻃﻲ، لیکن پلان پمفیگوئیدس، پمفیگوئید آنتی لامینینγ1/p200 ، و اپیدرمولیزیس بولوسا اکتسابی ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.

ﺑﺎ ﺷﻴﻮﻉ 4.2-1.3 ﻣﻮاﺭﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻫﺮ 100000نفر، ﭘﻤﻔﻴﮕﻮئید ﺗﺎﻭﻟﻲ(BP) ﻏﺎﻟﺒﺘﺮﻳﻦ ﺩﺭﻣﺎﺗﻮﺯﻳﺲ ﺗﺎﻭﻝ ﺩاﺭساب اپیدرمال خوداﻳﻤﻦ ﺩﺭ اﺭﻭﭘﺎﻱ ﻣﺮﻛﺰﻱ و ﺁﻣﺮﻳﻜﺎﻱ ﺷﻤﺎﻟﻲ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ اﻏﻠﺐ  اﻓﺮاﺩ ﻣﺴﻦ ﺭا ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻣﻴﻜﻨﺪ. ﺗﻆﺎﻫﺮاﺕ ﭘﻤفیگوئید ﺗﺎﻭﻟﻲ، ﺗﺎﻭﻟﻬﺎﻱ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. اﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮئید ﺗﺎﻭﻟﻲ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ و ﻣﺎﻫﻬﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺎﻭﻝ اﺩاﻣﻪ ﻳﺎﺑﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﻣﺴﻦ ﺑﺎ اﺧﺘﻼﻻﺕ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﺁﺯاﺭﺩﻫﻨﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺮاﻱ ﻣﺪﺗﻬﺎﻱ ﻃﻮﻻﻧﻲ اﺩاﻣﻪ ﺩاﺭﺩ ﺑﺎﻳﺪ اﺯ ﻧﻆﺮ BP ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ انجام ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻳﻬﺎ ﺩﺭﭘﻤﻔﻴﮕﻮئید ﺗﺎﻭﻟﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﭘﺮﻭﺗﻴﻴﻨﻬﺎﻱ همی دسموزومال BP180 و BP230 ﺳﺎﺧﺘه ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ.

آن دسته از آنتی ژن هایی که در بولوس درگیر می شوند را به طور کلی بولوس پمفیگوئید آنتی ژن می نامند که شامل BP180 و BP230 است که در قسمت فوقانی لامینا لوسیدا قرار گرفته است.اتو آنتی بادی های در مبتلایان به بولوس به این دو آنتی ژن متصل می شوند.

BP180 (“BPAG2”) ﻳﻚ ﮔﻠﻴﻜﻮﭘﺮﻭﺗئین ﺑﻴﻦ ﻏﺸﺎﻳﻲ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺩﻭﻣﻴﻦ خارجی ﺁﻥ اﺯ 15 ﺩﻭﻣﻴﻦ ﻛﻼﮊﻧﻲ و ﻏﻴﺮ ﻛﻼﮊﻧﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. اﺯ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ NC16A ﺑﻂﻮﺭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ مجاور ﻏﺸﺎﻱ ﺷﺎﺧﻲ ﭘﻮﺳﺖ ﻗﺮاﺭ ﺩاﺭﺩ و ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ اپی ﺘﻮﭖ اﻳﻤﻮﻧﻮﮊﻧﻴﻚ اﺯ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻳﻬﺎﻱ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ ﺗﺎﻭﻟﻲ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. BP180NC16A  ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ شاخص غالب ایمنی ( ایمونودومینانت) ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ مبتلا به پمفیگوئید بارداری و لیکن پلان پمفیگوئیدس ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ و ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﻧﻴﻤﻲ اﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ مبتلا به ﭘﻤﻔﻴﮔﻮئید ﻣﺨﺎﻃﻲ ﺑﻌﻨﻮاﻥ هدف ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﻮﺩ.

BP230  اﻭﻟﻴﻦ ﺁﻧﺘﻲ ﮊﻥ ﻫﺪﻑ ﺩﺭ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮئید ﺗﺎﻭﻟﻲ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﻮﺩ و ﺑﻨﺎﻡ BPAG1 ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ . ﺁﻧﺘﻲ BP230 ﺑﺎ ﻛﻤﻲ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﺘﻲ BP180 اﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ

.

درماتیت هرپتی فرم

ﺩﺭ درماتیت هرپتی فرم ﻛﻪ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺗﺎﻭﻟﻬﺎﻱ داخل درم میکند، ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻳﻬﺎﻱ ﻋﻠﻴﻪ ﮔﻠﻴﺎﺩﻳﻦ و اﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻳﻬﺎﻱ ﻋﻠﻴﻪ اﭘﻴﺪﺭﻣﺎﻝ ﺗﺮاﻧﺲ ﮔﻠﻮﺗﺎﻣﻴﻨﺎﺯ ﻳﺎ ﺗﺮاﻧﺲ ﮔﻠﻮﺗﺎﻣﻴﻨﺎﺯ/اﻧﺪﻭﻣﻴﺰﻳﻮﻡ ﺑﺎﻓﺘﻲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.  درماتیت هرپتی فرم  جایگاه بخصوصی در التهابات پوستی تاولی خودایمن رادارا میباشد زیرا ﺗﺎﻭﻟﻬﺎﺩﺭﻻﻳﻪ ﻋﻤﻘﻲ ﺗﺮ ﭘﻮﺳﺖ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ. درماتیت هرپتی فرم تظاهرات جلدی بیماری سیلیاک (اسپرو ، عدم تحمل گلوتن) میباشد. اسپرو ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ درماتیت هرپتی فرم ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭﻟﻲ ﻫﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭ دارای اسپرو ﺻﺮﻓﺎ ﺩﭼﺎﺭ درماتیت هرپتی فرم ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺭﮊﻳﻢ دائمی  ﺑﺪﻭﻥ ﮔﻠﻮﺗﻦ ﻳﻜﻲ اﺯ اﺭﻛﺎﻥ اﺻﻠﻲ در ﺩﺭﻣﺎﻥ درماتیت هرپتی فرم ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

 

ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻱ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ

ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻱ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ ( ﺗﺎﻭﻝ ﻫﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ اینترا اپی درمال و دراثر آکانتولیز ﺷﻜﻞ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ) ﺳﻴﺴﺘﻢ خوداﻳﻤﻦ ،ﻣﻠﻜﻮﻟﻬﺎﻱ ﺩﺧﻴﻞ ﺩﺭ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻲ ﻭاﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﺴﻴﻢ ﺩﺳﻤﻮﺯﻭﻣﺎﻝ دﺳﻤﻮﮔﻠﻴﻦ 1 ﻭ 3 (Dsg1 and Dsg3) ﺭا ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺪﻑ ﻗﺮاﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺩﺳﻤﻮﮔﻠﻴﻨﻬﺎ ﻛﺮاﺗﻴﻨﻮﺳﻴﺘﻬﺎ ﺭا ﺑﻬﻢ ﻣﺘﺼﻞ می کنند. ﺩﺳﻤﻮﮔﻠﻴﻦ 1 ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺭﻭﻱ ﺳﻂﻮﺡ ﻣﺨﺎﻃﻲ و اﭘﻴﺪﺭﻣﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﻱ ﻗﺸﺮ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ. اﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺳﻤﻮﮔﻠﻴﻦ 3 اﻳﻦ ﻣﻮضوﻉ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮاﻳﻦ, ﺩﺳﻤﻮﮔﻠﻴﻦ 3 ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝ اﭘﻴﺘﻠﻴﻮﻡ ﻣﺨﺎﻃﻲ ﺭا اﺣﺎﻃﻪ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺩﺭﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺩﺭ اﭘﻴﺪﺭﻡ ﻓﻘﻄ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﻜﻲ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎﻱ ﻏﺸﺎﻱ ﭘﺎﻳﻪ ﭘﻴﺪا ﻣﻴﺸﻮد.

ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ ﻓﻮﻟﻴﺎسه ﺩاﺭاﻱ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻳﻬﺎﻱ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﺳﻤﻮﮔﻠﻴﻦ 1 ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. اﻳﻦ ﺑﺪاﻥ ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻻﻳﻪ ﻫﺎﻱ اﭘﻴﺪﺭﻡ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ. ﻣﺨﺎﻁ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ اﻧﺪاﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ ﺩاﺭاﻱ دﺳﻤﻮﮔﻠﻴﻦ 3 ( ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻄ ﭘﺎﺳﺦ اﻳﻤﻨﻲ اﺯ ﺑﻴﻦ ﻧﻤﻴﺮﻭﻧﺪ)  ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻳﻚ ﺷﻜﺎف ﺩﺭ اﺳﺘﺮاﺗﻮﻡ ﮔﺮاﻧﻮﻟﻮﺯﻭﻡ اﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ و ﻳﻚ ﺗﺎﻭﻝ ﺳﺴﺖ اﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺷﻴﻮﻉ ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ 0.1 ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﻫﺮ 100000 ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ اﺳﺖ.

ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ ﻭﻟﮕﺎﺭﻳﺲ  به دلیل ﭘﺎﺳﺦ اﻳﻤﻨﻲ علیه  ﺩﺳﻤﻮﮔﻠﻴﻦ 3 اﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺗﻆﺎﻫﺮاﺕ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ: اگراﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻳﻬﺎ ﻓﻘﻄ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﺳﻤﻮﮔﻠﻴﻦ 3 ﻭﺟﻮﺩ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻂﻮﺭ اﻭﻟﻴﻪ ﻣﺨﺎﻁ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺳﻠﻮﻟﻬﺎﻱ اﭘﻴﺪﺭﻡ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺩﺳﻤﻮﮔﻠﻴﻦ 1 ﺑﻬﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ. اﻣﺎ اﮔﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻳﻬﺎﻱ ﻋﻠﻴﻪ دﺳﻤﻮﮔﻠﻴﻦ 1 ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﺨﺎﻁ,  اﭘﻴﺪﺭﻡ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ ﻓﻮﻟﻴﺎسه, آکانتولیز ﺩﺭ ﻻﻳﻪ ﺯﻳﺮﻳﻦ اﭘﻴﺪﺭﻡ اﺗﻔﺎﻕ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺗﺎﻭﻟﻬﺎ ﻛﻤﻲ ﺳﻔﺖ ﺗﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﺷﻴﻮﻉ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ ﻭﻭﻟﮕﺎﺭﻳﺲ ﺣﺪﻭﺩ 0.7-1.6 ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﻫﺮ 100000 ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ IgA ،ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ اﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻳﻬﺎی اﻳﻤﻮﻧﻮﮔﻠﻮﺑﻮﻟﻴﻦ ﻛﻼﺱ IgA اﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺁﻧﺘﻲ ﮊﻧﻬﺎﻱ ﻫﺪﻑ ﺩﺳﻤﻮﮔﻠﻴﻦ 1 ﻳﺎ ﺩﺳﻤﻮﮔﻠﻴﻦ 3 و ﺩﺳﻤﻮگلین 1 ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ.

دسته ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺎﻣﻞ: ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ ﻭژتاﻧﺲ, ﻫﺮﭘﺘﻲ ﻓﺮم, اﺭﻳﺘﻤﺎﺗﻮﺯ و ﭘﻔﻴﮕﻮﺱ اﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺩاﺭﻭ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ اﻟﺘﻬﺎﺑﺎﺕ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﺷﺪﻳﺪ، ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ ﭘﺎﺭانئوﭘﻼﺳﺘﻴﻚ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﻮﻣﻮﺭ ﻣﺸﺨﺺ ﻳﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ اﻏﻠﺐ ﻣﻮاﺭﺩ نئوﭘﻼسم ﺧﻮﻧﻲ  ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ( ﻟﻨﻔﻮﻡ ﻏﻴﺮ ﻫﻮﭼﻜﻴﻦ، ﻟﻮﺳﻤﻲ ﻟﻨﻔﺎﺗﻴﻚ، ﺗﻮﻣﻮﺭ ﻛﺎسلمن) ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﻫﻤﺮاﻩ ﺑﺎ اﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻳﻬﺎﻳﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﭘﺮﻭتئینهای ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺩﺳﻤﻮﺯﻭﻣﺎﻝ و ﻫﻤﻲ ﺩﺳﻤﻮﺯﻭﻣﺎﻝ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮاﺭﺩ ﺯﻳﺮ ﺑﺎشد:

Desmoplakin 1 and 2, BP230, envoplakin, periplakin, plectin, Dsg1, Dsg3, an unknown 170kD antigen

ﺗﻌﻴﻴﻦ اﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻳﻬﺎﻱ ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ ﺑﺎﻓﺖ ﺗﻮﺳﻄ روش اﻳﻤﻮﻧﻮﻓﻠﻮئوﺭﺳﻨﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ  به منظور ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﻬﺎﻳﻲ اﻟﺘﻬﺎﺑﺎﺕ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﺩاﺭاﻱ ﺗﺎﻭﻝ ﻻﺯﻡ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻱ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮئید و اپیدرمولیزیس بولوسا اکتسابی ﺗﺠﻤﻊ IgG/IgA/C3 ﺩﺭ ﺑﻴﻮپسی هاﻱ ﻧﻤﻮﻧﻪ های اطراف ضایعه  ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ﺗﻤﺎﻳﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻮﺳﻄ ﺭﻭﺷﻬﺎﻱ اﻳﻤﻮﻧﻮﻓﻠﻮئوﺭﺳﻨﺖ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ بر روی برشهایی از پوست انسان ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ.

 

ﺧﻼﺻﻪ:

ﺗﺸﺨﻴﺺ اﻟﺘﻬﺎﺑﺎﺕ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﺗﺎﻭﻟﻲ ﺑﺮ اﺳﺎﺱ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اﻱ اﺯ ﺗﻆﺎﻫﺮاﺕ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ و ﺗﻌﻴﻴﻦ اﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻳﻬﺎﻱ ﻋﻠﻴﻪ ﭘﺮﻭتئینهاﻱ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ ﭘﻮﺳﺖ ﻳﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺘﻲ ﮊﻧﻬﺎﻱ نوﺗﺮﻛﻴﺐ ﺧﺎﻟﺺ ﺷﺪﻩ ﺑﻂﻮﺭ ﺑﻴﻮﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ اﺯ ﺭﻭﺷﻬﺎﻱ IIFT و ELISA ﻳﺎ ﺁﻧﺎﻟﻴﺰ اﻳﻤﻮﻧﻮﺑﻼﺕ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ اﺯ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اﻳﻦ ﺗﺴﺘﻬﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻱ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ و ﭘﻤﻔﻴﮕﻮئید و اپیدرمولیزیس بولوسا اکتسابی و درماتیت هرپتی فرم دورینگ ﺑﺎ اﺧﺘﺼﺎﺻﻴﺖ ﺗﻘﺮﻳﺒﻲ 100% و ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ 100-96 ﺩﺭﺻﺪﻱ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ,  ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ و  دوره ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ , ﺑﺮاﻱ ﻣﺜﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﻳﺎ ﺣﻴﻦ ﺩﺭﻣﺎﻥ, ﺑﺮ اﺳﺎﺱ اﻧﺪاﺯﻩ ﮔﻴﺮﻱ ﺳﻂﻮﺡ ﺗﻴﺘﺮ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻗﺎبل ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ و ﻣﻮاﺭﺩ ﻣﺸﻜﻮﻙ ﭘﻤﻔﻴﮕﻮﺱ ﭘﺎﺭانئوﭘﻼﺳﺘﻴﻚ ( ﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﻣﺮاﺣﻞ اﻭﻟﻴﻪ)  ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.

 

References:

Cunha PR1, Barraviera SR. Autoimmune bullous dermatoses. [Article in English, Portuguese]An Bras Dermatol 84 (2009)111-124.

Hopkinson, SB, Jones JC. The N Terminus of the Transmembrane Protein BP180 Interacts with the N-terminal Domain of BP230, Thereby Mediating Keratin Cytoskeleton Anchorage to the Cell Surface at the Site of the Hemidesmosome. Mol Biol Cell 11 (2000) 277–286.

Langan SM, Smeeth L, Hubbard R, Fleming KM, Smith CJ, West J. Bullous pemphigoid and pemphigus vulgaris--incidence and mortality in the UK: population based cohort study. BMJ 337 (2008) 160-163.

Blöcker IM, Dähnrich* C, Probst* C, Komorowski* L, Saschenbrecker* S, Schlumberger* W, Stöcker* W, Zillikens D, Schmidt E. (*EROIMMUN AG).Epitope mapping of BP230 leading to a novel enzyme-linked immunosorbent assay for autoantibodies in bullous pemphigoid. Br J Dermatol 166 (2012) 964-970.