مقدمه

اﻳﻦ ﺁﻧﺘﻲ ﮊﻥ اﺑﺘﺪا ﺑﺮاﺳﺎﺱ اﻟﮕﻮ و ﻭﺯﻥ ﻣﻠﻜﻮﻟﻲ اﺵ به عنواﻥ DFS70 ﻧﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ، اﻣﺎ ﺑﻌﺪها اﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﮊﻥ ﻫﺪﻑ اﻭﻟﻴﻪ ﺑه عنواﻥ  LEDGF) growth factor lens epithelium-derived و اﺧﻴﺮا به عنوان  DNA binding transcription coactivator p75 ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ .DFS70/LEDGF  به ﻣﻘﺪاﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﺭ ﺑﺎﻓﺖ ﺗﻮﻣﻮﺭ ﭘﺮﻭﺳﺘﺎﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺩاﺭﺩ و دارای ﻳﻚ ﺳﺮﻱ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﻫﺎﻱ ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮﮊﻳﻜﻲ ﻧﻴﺰ می باشد. ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺷﻴﻮﻉ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70 ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺳﻨﺪﺭﻡ Vogt- Harada  و ﺩﺭﻣﺎﺗﻴﺖ ﺁﺗﻴﭙﻴﻚ  و نیز در اﻓﺮاﺩ ﺳﺎﻟﻢ ﮔﺰاﺭﺵ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ﺩﺭ حالی که ﺷﻴﻮﻉ ﺁﻥ ﺩﺭ AARD به طور ﭼﺸﻤﮕﻴﺮﻱ ﻛﻤﺘﺮ است (2-3%). ﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻴﻘﻲ ﮔﺰاﺭﺵ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴچ یک اﺯ 40 ﻓﺮﺩ ﺳﺎﻟﻢ ﺩاﺭاﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS اﻳﺰﻭﻟﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ 4 ﺳﺎﻝ ﭘﻴﮕﻴﺮﻱ ﺩﭼﺎﺭ AARD ﻧﺸﺪﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ اﻳﺰﻭﻟﻪ ﺁﻧﺘﻲ DFS70 ﺭا می توان ﺑه عنوان ﺷﺎﻫﺪﻱ ﺑﺮاﻱ ﺭﺩ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻫﺎﻱ AARD اﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻟﻮﭘﻮﺱ اﺭﻳﺘﻤﺎﺗﻮﺯ ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ ﺩاﻧﺴﺖ.

اﺯ آن جایی کهANA ﻫﺎ و اﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩی های ﻣﺮﺗﺒﻄ ﻋﻤﻮﻣﺎ ﺑه عنواﻥ ﺑﻴﻮﻣﺎﺭﻛﺮﻫﺎﻱ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺮاﻱ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﻴﻤﺎﺭی های AARD و ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎﻱ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪﻱ ﺑﺮاﻱ SLE  و اﺳﻜﻠﺮﻭﺯ ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ ﺩﺭ ﻧﻆﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ می شوند، ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ANA ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ اﺯ ﺳﻠﻮل های hep-2 ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻫﺎﻱ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﻮﺳﻄ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎﻥ و ﻫم چنین اﻳﺠﺎﺩ اﺳﺘﺮﺱ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ و ﮔﺎﻫﻲ ﺩﺭﻣﺎن های ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﺳﻤﻲ شود. ﺩﺭ ﻃﻲ ﺳﺎل های اﺧﻴﺮ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺤﻮﻩ ﺗﺸﺨﻴﺺ و ﮔﺰاﺭﺵ ﺁﻧﺘﻲﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ70  DFS اﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ اﻤﺎ اﻃﻼﻋﺎﺕ اﻧﺪﻛﻲ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﺬﺏ اﻳﻤﻨﻲ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70  ﺗﻮﺳﻄ ﭘﺮﻭتئین های ﺧﺎﻟﺺ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ می باشد. ﺑه دلیل ﺷﻮاﻫﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ اﻳن که ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70   اﻏﻠﺐ به طور اﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑه عنواﻥ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻫﺎﻱ AARD ﺩﺭ ﻧﻆﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺑﻠﻮﻛﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70 ﺩﺭ اﺗﺼﺎﻟﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﺘﻲ ﮊﻥ ﻫﺎﻱ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺩﺭ ﺭﻭﺵ IIF ﺭﻭﻱ ﺳﻠﻮل های hep-2 به وجود ﺁﻣﺪ. به همین ﺩﻟﻴﻞ ﻫﺪﻑ اﺻﻠﻲ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﺸﻒ ﺭﻭﺷﻲ ﺑﺮاﻱ ﺟﺬﺏ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ آﻧﺘﻲ DFS70  اﺯ ﺳﺮﻡ و اﺩاﻣﻪ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ IIF ﺭﻭﻱ ﺳﻠﻮل های hep-2 می باشد. ﻫﺪﻑ اﺻﻠﻲ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﻴﻮﻉ اﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ  70 DFS ﺩﺭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ اﻟﮕﻮﻱ DFS و ﺁﻧﺎﻟﻴﺰ ﻛﺎﺭﺁﻳﻲ ﺟﺬﺏ اﻳﻤﻨﻲ اﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70  ﺩﺭ ﺭﻭﺵ IIF ﺭﻭﻱ ﺳﻠﻮل های hep-2 ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﺁﺧﺮ، ﻣﺰاﻳﺎﻱ ﺟﺬﺏ اﻳﻤﻨﻲ ﺩﺭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ اﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻄ IIF ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻗﺮاﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ اثرات ﺭﻭﻱ اﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎیی که به طور ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺑﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭی ﻫﺎﻱ AARD ﻣﺮﺗﺒﻄ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮﺩد.

                                                                                                                                                     

                                                                                                                  

عکس 1- اصول آزمون NOVA Lite HEp-2 Select و تصاویر دیجیتال از یک نمونه مثبت آنتی بادی آنتی DFS70 قبل و بعد از مهار.

عکس 2- تصاویر HEp-2 IFA از یک نمونه الگوی مختلط قبل و بعد از مهار.

ﺑﺤﺚ

اﺯ ﺁن جایی که ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70  ﻳﻜﻲ اﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺧﻂﺎﻫﺎ ﺭا ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ  ANA ﺑﺎﻋﺚ می شوند ﻫﺪﻑ اﻳﺠﺎﺩ ﺭﻭﺷﻲ ﺑﺮاﻱ ﺑﻠﻮﻛﻪ ﻛﺮﺩﻥ اﻳﻦ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎ اﺯ اﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﻟﻴﮕﺎﻧﺪﻫﺎﻱ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺷﺎﻥ ﺭﻭﻱ ﺳﻠﻮل های hep-2 و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺳﺮﻛﻮﺏ ﺭﻧﮓ ﺁﻣﻴﺰﻱ  DFS IIF و اﻓﺰاﻳﺶ اﺧﺘﺼﺎﺻﻴﺖ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ANA ﺑﻮﺩ. ﺁﻣﺎﺭ ﻣﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩاﺩ ﻛﻪ اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ اﺯ ﺁﻧﺘﻲ ﮊن های ﻧﻮﺗﺮﻛﻴﺐ DFS70 به عنوان ﻳﻚ ﻣﺎﺩﻩ ﺟﺬﺏ ایمنی ﺩﺭ ﺑﺎﻓﺮ ﺁﺯمایش ﻳﻚ ﺭاﻩ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮاﻱ ﺣﺬﻑ ﺭﻧﮓ ﺁﻣﻴﺰﻱ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70 ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺭﻭﺗﻴﻦ ANA ﺭﻭﻱ ﺳﻠﻮل هایhep-2  است.

ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70 ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺩﺭ 5-1% ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻝ  ﺩﭼﺎﺭ SLE ﮔﺰاﺭﺵ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، اﻣﺎ اﻏﻠﺐ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎ اﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻧﺘﻲ dsDNA ، ﺁﻧﺘﻲ SSA/RO60 یا ﺁﻧﺘﻲ SM ﻫﻤﺮاﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺭﻧﮓ ﺁﻣﻴﺰﻱ اﻟﮕﻮﻱ DFS IIF ﺭا ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻨﺪ.

ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮﺩﻥ ANA ﻗﺴﻤﺘﻲ اﺯ ﺷﺎﺧﺺ ﻃﺒﻘه ﺑﻨﺪﻱ SLE ﻣﺤﺴﻮﺏ می شوﺩ. اﻣﺎ از ﺁن جایی که ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70 ﺑﺎ  SLEﻣﺮﺗﺒﻄ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و به ندرﺕ ﺑه ﺼﻮﺭﺕ اﻳﺰﻭﻟﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﺩﭼﺎﺭSLE  ﻳﺎﻓﺖ می شوند، اﻳﻦ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﺧﺘﺼﺎﺻﻴﺖ ﺷﺎﺧﺺ ﺭا ﻛﺎﻫﺶ ﺩﻫﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺩﺭﻧﻆﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ  DFS70 به عنواﻥ ﺷﺎﺧﺺ ﺭﺩ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺻﻴﺖ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪﻱ SLE ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑه عنواﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻳﺎﺯﺩﻫﻤﻴﻦ ﺷﺎﺧﺺ ACR ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ اﻳن صورت ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﺑﺪ : "ﻳﻚ ﺗﻴﺘﺮ ﻏﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ ﻧﻮکلئاﺭ ﺗﻮﺳﻄ ﺭﻭﺵ IIF (ﺑه جز ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70 ﺗﻚ اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ) ﻳﺎ ﻳﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻘﻂﻪ اﺯ ﺯﻣﺎﻥ و ﺩﺭ ﻏﻴﺎﺏ ﺩاﺭﻭﻫﺎ". اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻆﺮ ﺩاﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﺯﻧﮕﺮﻱ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎﻱ SLE ﭼﺎﻟﺶ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ اﺳﺖ و ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻣﻂﺎﻟﻌﺎﺕ  و اﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﻫﺎﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭ می باشد. اﺧﻴﺮا ﺷﺎﺧﺺ ﺑﺎﺯﻧﮕﺮﻱ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و ﺷﺎﺧﺺ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﻮﺳﻄ ﻛﻠﻴﻨﻴﻚ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ ﻟﻮﭘﻮﺱ ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ (SLICC) ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. علی رﻏﻢ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺧﻮﺏ شاﺧﺺ ﺟﺪﻳﺪ SLICC ﻫﻴﭻ ﺗﻐﻴﻴﺮﻱ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎﻱ ACR اﻋﻤﺎﻝ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻴﻮﻣﺎﺭﻛﺮﻫﺎﻱ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮاﻱ SLE ( اﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻧﺘﻲ ﺭﻳﺒﻮﺯﻭﻡ ، ﺁﻧﺘﻲ ﻛﺮﻭﻣﺎﺗﻴﻦ، ﺁﻧﺘﻲ  c1q) باید ﺩﺭ ﻧﻆﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ و ﻫﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70 ﺑﺮاﻱ ﮔﻨﺠﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎﻱ ﺑﺎﺯﻧﮕﺮﻱ ﺷﺪﻩ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪﻱ SLE ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﻮﺭﺩ اﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮاﺭ ﮔﻴﺮﺩ.

ﮔﺰاﺭﺵ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻴﻮﻉ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70 ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎه های ﺭﻭﺗﻴﻦ ﺑﻪ اﻧﺪاﺯﻩ ﺳﺎﻳﺮ اﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﻣﻬﻢ AARD ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻧﺘﻲ dsDNA می باﺷﺪ. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ، ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ اﻏﻠﺐ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎیی که اﻟﮕﻮﻱ DFS  ﺗﻮﺳﻄ ﺭﻭﺵ IIF ﺑﺮاﻱ ﺁن ها ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﺩاﺭاﻱ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70 ﺑه وسیله ﺭﻭﺵ CIA و ﻳﺎ اﻻﻳﺰا می باشند ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎﻱ ﻣﺎ ﻣﻂﺎﺑﻘﺖ ﺩاﺭﺩ. اﻣﺎ اﺯ ﺁن جایی که ﺗﻔﺎﻭت هایی ﺩﺭ ﺭﻧﮓ ﺁﻣﻴﺰﻱ و ﺭﻭﺵ ﻛﺎﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭﺟﻮﺩ ﺩاﺭﺩ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ اﻟﮕﻮﻱ DFS IIF ﺑﺎ ﺩﻗﺖ و ﺻﺤﺖ ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ اﻧﺠﺎﻡ می پذیرد. ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ اﻳن جا ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻆﺮ ﺩاﺷﺖ ﻣﺠﺮﺏ ﺑﻮﺩﻥ ﭘﺮﺳﻨﻞ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﺗﺸﺨﻴﺺ اﻟﮕﻮﻱ DFS می باشد.

 ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺜﺒﺖ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ANA  ﺟﺰء ﻣﻬﻤﻲ ﺩﺭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻧﻲ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻫﺎﻱ AARD ﺩﺭ آن ها ﻫﺴﺖ می باشد. ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎﻝ، ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ANA ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ اﺯ ﺳﻠﻮل های hep-2 ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺩﺭ اﻓﺮاﺩ ﺳﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ دارای ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺎﺷﺪ و اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭ و ﭘﺰﺷﻚ  شود و ﺣﺘﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﺩﺭﻣﺎن های ﻏﻴﺮ ﻻﺯﻡ و اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ اﺯ ﺩاﺭﻭﻫﺎﻱ ﺳﻤﻲ ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﺑﺮاﻱ اﻳﻦ اﻓﺮاﺩ شود.

ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺩاﺭاﻱ اﻟﮕﻮﻱ DFS ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ IIFﺑﺎﻳﺪ اﺯ ﻧﻆﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ  DFS70  ﺗﻮﺳﻄ ﻳﻚ ﺁﺯﻣﻮﻥ اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ( ﻣﺜﻞ اﻻﻳﺰا ﻳﺎ CIA) ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻗﺮاﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ و ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺩﺭ ﮔﺰاﺭﺵ ﺁﺯﻣﺎﻳشگاه ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩاﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮاﻳﻦ، ﺗﻮﺻﻴﻪ می شود ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺜﺒﺖ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ANA ﺣﺎﺻﻠﻪ اﺯ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70 ﺭا ﺑﻴﺶ اﺯ آنچه هست ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻧﻜﻨﻨﺪ و ﺭﻭﻱ ﻋﻼئم ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﻣﺮﺗﺒﻄ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ اﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ شوند.

ﺩﺭ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﺎ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﻳﻚ ﺁزﻣﻮﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺟﺬﺏ اﻳﻤﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70 ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ANA ﺭﻭﻱ ﺳﻠﻮل های hep-2 می شود ﺭا ﺷﺮﺡ ﺩاﺩﻳﻢ. ﺁﻣﺎﺭ ﻣﺎ ﺗﺎﻳﻴﺪ کردند ﻛﻪ ﺟﺬﺏ اﻳﻤﻨﻲ به طور ﻣﻮﺛﺮﻱ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70  ﺭا ﺑﻼﻙ ﻛﺮﺩﻩ و اﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﻣﺮﺗﺒﻄ ﺭا ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ می کند. ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﻔﺴﻴﺮ اﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻄ ﻛﻪ ﺩﺭ اﺛﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲDFS70  ﮔﺎﻫﺎ اﺷﺘﺒﺎﻩ اﻧﺠﺎﻡ می گرفت ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻳﺎﻓﺖ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﻆﺮﺳﻨﺠﻲ ﻧﺸﺎﻥ می دهد ﻛﻪ ﺗﻌﺪاﺩ ﺯﻳﺎﺩﻱ اﺯ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎﻥ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎ اﻟﮕﻮﻱ DFS ﺭا به عنوان اﺳﭙﻴﻜﻞ ﺩاﺭ ﻳﺎ ﻫﻮﻣﻮﺟﻨﻮﺱ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ می کردند و ﺭﻭﻱ ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ اﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻄ ﻋﺪﻡ ﺗﻮاﻓﻖ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﻭﺟﻮﺩ ﺩاﺷﺖ و ﺗﻨﻬﺎ 10% آن ها ﺑﻪ ﺟﻮاﺏ ﺻﺤﻴﺢ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺟﺬﺏ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ﺁﻧﺘﻲ DFS70  ﭘﻴﺶ اﺯ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ANA IIF به طور ﭼﺸﻤﮕﻴﺮﻱ ﺁﻣﺎﺭ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﺎﺫﺏ ﺭا ﻛﺎﻫﺶ ﺩاﺩ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺮ ﻳﻜﻲ اﺯ اﺻﻠﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﻫﺎﻱ ﺁزﻣﺎﻳﺶ ANA  روی ﺳﻠﻮل های hep-2 ﻏﻠﺒﻪ کرﺩ. اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺻﺤﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﻮاﺏ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺷﺪﻩ و اﺯ ﻧﮕﺮانی ها و اﺳﺘﺮﺱ ﺑﻴﻤﺎﺭ و ﭘﺰﺷﻚ ﻧﻴﺰ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ می کند. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮاﻳﻦ، ﺧﻂﺮ ﺩﺭﻣﺎن های ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪا می کند. اﺯ ﺁن جایی که اﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮔﺰاﺭﺵ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺎﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﻴﻦ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎه های ﻣﺨﺘﻠﻒ ( ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺘﺪﻫﺎﻱ ﺑه کار ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺗﻌﻴﻴن ANA) شود، ﺗﻭﺿﻴﺢ ﺷﻔﺎﻑ ﻣﺘﺪ ﺑه کار ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﮔﺰاﺭﺵ ﺟﻮاﺏ اﺭائه ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﭘﺰﺷﻜﺎﻥ ﻫﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﺟﺰﻳﻴﺎﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﺩاﺩﻩ ﺷﻮﺩ.

 

References

1- Mahler M، Fritzler MJ. Epitope specificity and significance in systemic autoimmune diseases. Ann N Y Acad Sci 2010; 1183:267–287