ﻣﺎ ﻗﺒﻼ ANA ﺭا ﺩﺭ 9575 ﻓﺮﺩ ﺳﺎﻟﻢ ﻓﺎﻗﺪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻫﺎﻱ ﺑﺎﻓﺖ ﭘﻴﻮﻧﺪﻱ اﻧﺪاﺯﻩ ﮔﻴﺮﻱ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ و ﮔﺰاﺭﺵ دادیم ﻛﻪ 87 ﻧﻔﺮ (0.91%) اﺯ اﻓﺮاﺩ ﺳﺎﻟﻢ ﺩاﺭاﻱ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ سنترومر ﺑﻮﺩﻧﺪ اﻳﻦ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺑﺎ ﺳﻦ ﺑﺎﻻ ﻣﺮﺗﺒﻄ ﺑﻮﺩ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺯﻧﺎﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﭘﺲ اﺯ ﮔﺰاﺭﺵ اﻳﻦ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ،  ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﻴﺘﺮ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﺩﺭ اﻓﺮاﺩ ﺩاﺭاﻱ ﺳﺎﻳﺮ اﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ANA ﻛﻤﺘﺮ اﺯ 1:160 ﺑﻮﺩ اﻣﺎ ﺗﻴﺘﺮ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺩﺭ اﻓﺮاﺩ ﺩاﺭاﻱ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ سنترومر ﺑﺎﻻﺗﺮ و ﺣﺪﻭﺩا ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺯ 1:640 ﺑﻮﺩ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، اﺯ ﺁﻧﺠﺎﻳﻴﻜﻪ اﻏﻠﺐ اﻓﺮاﺩ ﺩاﺭاﻱ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ سنترومر ﺗﻴﺘﺮ ﺑﺎﻻﺗﺮﻱ ﺭا ﺩاﺭﻧﺪ ﻓﺮﺽ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ سنترومر ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ  ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺧﺎﺻﻲ ﺭا ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﮕﺬاﺭﺩ. ﺑﻌﻀﻲ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻗﺒﻠﻲ ﮔﺰاﺭﺵ ﺩاﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻫﺎﻱ ﺭﻭﻣﺎﺗﻮﻳﻴﺪﻱ ﺗﻴﺘﺮ ﺑﺎﻻﻳﻲ اﺯ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ سنترومر ﺭا ﺩاﺭﻧﺪ اﻣﺎ ﻫﻴﭻ اﻃﻼﻋﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﻲ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ANA  حاصل نشد و ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﻱ ﻭاﺿﺢ ﻫﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﺁﻣﺎﺭ ﻣﻌﻨﺎ ﺩاﺭی دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ.

ﺩﺭ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﺎ ﺳﻂﺢ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ سنترومر ﺭا ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ اﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ﺭﻧﮓ ﺁﻣﻴﺰﻱ ﺷﺪﻩ اﺯ ﺟﻤﻠﻪ اﺳﭙﻴﻜﻞ ﺩاﺭ، ﻫﻮﻣﻮﺟﻨﻮﺱ، هسته ای و ﺳﻴﺘﻮﭘﻼسمی ﺩﺭ اﻓﺮاﺩ ﺳﺎﻟﻢ  و ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﺭﺗﺮﻳﺖ ﺭﻭﻣﺎﺗﻮﻳﻴﺪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﺮﺩﻳﻢ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﺭﺗﺒﺎﻁ و ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ سنترومر ﺭا ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﺭﺗﺮﻳﺖ ﺭﻭﻣﺎﺗﻮﻳﻴﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻗﺮاﺭ ﺩاﺩﻳﻢ.

ﺑﺤﺚ

ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩاﺭﺩ ﻛﻪ وجود ﺳﻂﺢ ﺑﺎﻻﻳﻲ اﺯ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ سنترومر ﺭا ﮔﺰاﺭﺵ ﻧﻤﻮﺩﻩ اﻧﺪ اﻣﺎ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﻴﺪاﻧﻴﻢ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ اﺯ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﻮاﻫﺪ ﺁﻣﺎﺭﻱ ﻣﻌﻨﺎﺩاﺭﻱ اﻳﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪاﺕ ﺭا ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ به چاپ رسیده کمی ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﻮاﻧﺐ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ  ﺩاﺭاﻱ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ سنترومر ﻣﺜﺒﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ میﺒﺎﺷﺪ. ﮔﺰاﺭﺵ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ سنترومر ﺩاﺭاﻱ اﺭﺯﺵ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻣﻨﻔﻲ زیاد ﺑﺮاﻱ ﺳﻨﺪﺭﻡ CREST اﺳﺖ، اﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺎﺩﺭ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﻱ اﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻴﻦ آنتی بادی ﺁﻧﺘﻲ سنترومر و ﻓﻨﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎﻱ مرتبط با  SSc ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﻏﻴﺮ SSc ﺗﻤﺮﻛﺰ شده باشد .اﻳﻦ اﻭﻟﻴﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺟﺎﻣﻊ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻂﻮﺭ ﺁﻣﺎﺭﻱ ﺳﻂﺢ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ سنترومر ﺭا ﺩﺭ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ اﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ﺭﻧﮓ ﺁﻣﻴﺰﻱ ﺷﺪﻩ ANA ﺷﺮﺡ می دهد. اﻓﺮاﺩ ACA ﻣﺜﺒﺖ ﻋﻤﻮﻣﺎ ﻣﺴﻦ ﺗﺮ و اﻏﻠﺐ ﺟﻨﺲ ﻣﻮﻧﺚ می ﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ACA ﻣﺜﺒﺖ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﺭﺗﺮﻳﺖ ﺭﻭﻣﺎﺗﻮﻳﻴﺪ ﺭا ﻧﺸﺎﻥ ﺩاﺩﻳﻢ. ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ACA ﻣﺜﺒﺖ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﺭﺗﺮﻳﺖ ﺭﻭﻣﺎﺗﻮﻳﻴﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ACA ﻣﻨﻔﻲ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﺭﺗﺮﻳﺖ ﺭﻭﻣﺎﺗﻮﻳﻴﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﭼﺎﺭ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﺭﻳﻨﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. اﻳﻦ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ می ﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ سنترومر ﺑﻨﺪﺭﺕ ﺑﻌﻨﻮاﻥ ﻣﺜﺒﺖ ﻛﺎﺫﺏ ﻇﺎﻫﺮ می ﺸﻮﺩ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ می ﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻌﻨﻮاﻥ ﻳﻚ ﺑﻴﻮﻣﺎﺭﻛﺮ ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﺑﺎ اﺧﺘﺼﺎﺻﻴﺖ ﺑﺎﻻ ﺑﻜﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﻌﺪاﺩ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﻮاﺭﺩ ﻣﺘﺒﺖ ACA ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺸﻜﻞ ﺷﺪﻥ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎﻱ ﺣﺎﺿﺮ می گرﺩﺩ. ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﺗﺠﺮﺑﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺗﺼﺪﻳﻖ و ﻭاﺿﺢ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻤﻬﺎﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ACA ﻫﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﻣﻂﺎﻟﻌﺎﺕ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﮕﺮ ﻧﻴﺎﺯ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎﻥ می ﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﺁﺭﺗﺮﻳﺖ ﺭﻭﻣﺎﺗﻮﻳﻴﺪ ACA ﻣﺜﺒﺖ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻳﻚ ﺩﺳﺘﻪ ﺧﺎﺹ ﺑﺎﺷﺪ. ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﺁﻧﺘﻲ سنترومر اﻏﻠﺐ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﺩﭼﺎﺭ SSc ﻣﺜﺒﺖ اﺳﺖ و اﺯ ﺁﻥ ﺑﻌﻨﻮاﻥ ﻳﻚ ﺯﻳﺮﮔﺮﻭﻩ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻳﺎﺩ می ﺸﻮﺩ. ﺷﺮﻭﻉ ﺳﻦ SS ﺩاﺭاﻱ ACA ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺎﻻ می ﺒﺎﺷﺪ و ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ SS اﻏﻠﺐ ﺩاﺭاﻱ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﺭﻳﻨﻮﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

اﺯ ﺁﻧﺠﺎﻳﻴﻜﻪ اﻳﻦ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻂﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ می ﺒﺎﺷﺪ و SSc ﺩﺭ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﺒﻮﺩ، اﻳﻦ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺧﺼﻮﺻﻴﺖ ﻣﺘﺪاﻭﻝ اﻓﺮاﺩ ACA ﻣﺜﺒﺖ باشد. ﭘﻨﻮﻣﻮﻧﻲ ﺑﻴﻨﺎﺑﻴﻨﻲ اﻏﻠﺐ ﺑﺎ SSc ﻣﺸﻜﻞ ﺳﺎﺯ می ﺸﻮﺩ. اﮔﺮﭼﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﺰاﺭﺷﻲ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﺷﻴﻮﻉ ﭘﻨﻮﻣﻮﻧﻲ ﺑﻴﻨﺎﺑﻴﻨﻲ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ACA ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ، ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﺎ ﺗﻮﺻﻴﻪ می ﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻨﻮﻣﻮﻧﻲ ﺑﻴﻨﺎﺑﻴﻨﻲ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﺁﺭﺗﺮﻳﺖ ﺭﻭﻣﺎﺗﻮﻳﻴﺪ ACA ﻣﺜﺒﺖ ﺣﺘﻲ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺟﻮﺩ SSc ﺗﻮﺟﻪ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ اﺣﺘﻤﺎﻝ اﻳﻨﻜﻪ ﻓﻨﻮﺗﻴﭗ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﺩﭼﺎﺭ SSc ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻫﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ACA و ﻧﻪ ﻟﺰﻭﻣﺎ ﺧﻮﺩ SSc ﺑﺎﺷﺪ ﺭا ﺑﻴﺎﻥ می نماید.

ﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭا ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮﺩﻥ ACA ﻳﻜﻲ اﺯ ﻋﻮاﻣﻞ ﺧﻂﺮﺯاﻱ ﺗﺨﺮﻳﺐ اﺳﺘﺨﻮاﻥ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺩﺭ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻟﻞ ﻫﺎﻱ  HLA-DRB1 ﺑﻪ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮﺩﻥ ACA ﺭا ﭘﻴﺪا ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ. اﺯ ﺁﻧﺠﺎﻳﻴﻜﻪ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ  ﺧﺼﻮﺻﺎ ﺑﺮاﻱ ﺗﻌﺪاﺩﻱ اﺯ اﻓﺮاﺩ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﺭﺗﺮﻳﺖ ﺭﻭﻣﺎﺗﻮﻳﻴﺪ ACA ﻣﺜﺒﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ اﻗﺪاﻡ اﺳﺖ، ﻧﻤﻴﺘﻮاﻧﻴﻢ ﻫﻴﭻ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﻱ ﺩﺭ اﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﺑﻴﻦ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮﺩﻥ ACA و ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻣﻔﺎﺻﻞ و ﺁﻟﻞ HLA-DRBI اﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻴﻢ. ﺁﻟﻞ HLA-DRB1*04:05 ﺁﻟﻞ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺑﻪ ANA می ﺒﺎﺷﺪ و اﺭﺗﺒﺎﻁ ﻗﻮﻱ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺁﺭﺗﺮﻳﺖ ﺭﻭﻣﺎﺗﻮﻳﻴﺪ و ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻣﻔﺼﻞ ﺭا ﻧﺸﺎﻥ می ﺪﻫﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮاﻳﻨﻜﻪ ACA ﻣﺮﺗﺒﻄ ﺑﺎ ﺁﻟﻞ ﻫﺎﻱ DRB1 و ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻣﻔﺎﺻﻞ می ﺒﺎﺷﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩاﺭﺩ. اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻌﺪاﺩ اﻓﺮاﺩ اﻳﻦ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎ ﺭا ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﺸﺨﺺ ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ.

اﺯ ﺁﻧﺠﺎﻳﻴﻜﻪ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﻲ ﺑﺮاﻱ اثبات اﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻴﻦ ACA و ﻓﻨﻮﺗﻴﭗ ﻣﺮﺗﺒﻄ ﺑﺎ  SSc ﻓﺮاﺗﺮ اﺯ اﻫﺪاﻑ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ می ﺒﺎﺷﺪ، ﺟﺎﻟﺐ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ آنتی بادی آنتی سنترومر ﺧﺎﻟﺺ ﺭا اﺯ اﻓﺮاﺩ ﺩاﺭاﻱ ACA ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻴﻮاﻧﺎﺕ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩﻩ و ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺗﻆﺎﻫﺮاﺕ ﻣﺮﺗﺒﻄ ﺑﺎ SSc اﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺪﻳﺪ ﺭﻳﻨﻮﺩ ﺩﺭﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺸرﻓﺖ میﻜﻨﺪ یا نه.

ﻧﺘﻴﺠﻪ

 ﺩﺭاﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﺸﺎن ﺪاﺩﻩ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺳﻂﺢ ACA دارای ﺗﻮﺯﻳﻊ دوطرفه می باشد و ﺑﻂﻮﺭ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮﻱ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺯ ﺳﺎﻳﺮ اﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ﺭﻧﮓ آﻣﻴﺰﻱ ﺷﺪﻩ ANA ﻫﻢ ﺩﺭ اﻓﺮاﺩ ﺳﺎﻟﻢ و ﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﺭﺗﺮﻳﺖ ﺭﻭﻣﺎﺗﻮﻳﻴﺪ می ﺒﺎﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺿﺮ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ می ﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺁﺭﺗﺮﻳﺖ ﺭﻭﻣﺎﺗﻮﻳﻴﺪ ACA ﻣﺜﺒﺖ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﺯﻳﺮﮔﺮﻭﻩ اﺻﻠﻲ ﺭا ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ را ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮﺩﻥ ACA ﻳﻚ ﻋﺎﻣﻞ ﺧﻂﺮﺯا ﺑﺮاﻱ ﺗﺨﺮﻳﺐ اﺳﺘﺨﻮاﻥ اﺳﺖ یا خیر. ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮی ﺑﺮاﻱ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﮊﻧﻬﺎﻱ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺑﻪ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮﺩﻥ ACA در مقیاس بزرگتری لازم است