نقش CMV در بیماری های خود ایمن

چندین مکانیسم می توانند نقش CMV و شروع بیماری روماتوئیدی یا نقش آن بعنوان یک محرک بالقوه علاوه بر ارتباطش با افزایش مرگ و میر در بیماران دچار لوپوس را توضیح دهند. بدلیل اینکه CMV طیف وسیعی از سلول ها را می تواند آلوده نماید دارای تظاهرات بالینی متنوعی در بیماران دارای سیستم ایمنی سرکوب شده می باشد و حتی می تواند با فعالیت بیماری اشتباه گرفته شود. در تشخیص عفونت CMV، بیماران دچار SLE شیوع بیشتری از فعالیت های خونی، مفصلی و کلیوی داشتند. علیرغم سیتوپنی، درگیری مفصلی و کلیوی معمولا در فعالیت مجدد عفونت CMV وجود نداشت و این موضوع برای تمایز تشخیصی بین این دو حالت بالینی (عفونت در برابر فعالیت بیماری) بسیار مفید می باشد.

تشخیص عفونت CMV بطور روتین توسط روماتولوژیست ها انجام نمی پذیرد و هیچ جستجوی فعال یا درمان خاصی برای بیماران مبتلا به AIRD وجود ندارد. این تحقیق اطلاعات جدیدی درباره راهکارهای مدرن موجود برای این بیماران ارائه می دهد. اول از همه، با توجه به شیوع بالای CMV-Ag در 10 روز اول بستری ، یک هشدار از وجود عفونت یا عفونت همزمان با CMV هست. ثانیاً ، نشانه روش سریع و معقول برای تشخیص موارد مشکوک به عفونت CMV در بیماران مبتلا به AIRD است. سوما ، تأخیر در درخواست CMV-Ag خطر شدت بیماری سخت و میزان مرگ و میر را بالا می برد.

ریه اندامی است که بیشترین (45.5٪) درگیری مشکوک با عفونت CMV را در بین بیماران دارا بود که این موضوع تایید می کند که داده های فعالیت مجدد ویروسی در آسپیره های نای بیماران دارای سیستم ایمنی سرکوب شده بهمراه گزارشات پنومونیت (التهاب بافت ریه) و نارسایی تنفسی قطعا اصلی ترین مکانیسم پاتوفیزیولوژیک است. با این حال احتمال علت پنومونی ایجاد شده توسط چند عامل میکروبی را نیز باید ذکر کنیم.

علیرغم گزارش اخیر از 105 بیمار دچار SLE و عفونت فعال CMV که 81 درصد بیماران کمی سیتوپنی داشتند، سیتوپنی (کاهش تعداد یاخته‌های خونی بالغ ) رتبه دوم در شیوع را دارا بود (40.9٪).  درگیری همزمان ارگان های مختلف نیز می تواند در بیماران دچار سیستم ایمنی سرکوب شده  رخ دهد و در 3 نفر (13.6٪) از بیماران مشاهده شد. اگرچه وجود سیتوپنی ممکن است یک هشدار ساده و زودرس برای عفونت CMV در بیماران سیستم ایمنی سرکوب شده دچار AIRD باشد اما این یافته اختصاصی نبوده چون می تواند به معنای فعالیت و سمیت بیماری در افراد دارای سیستم ایمنی سرکوب شده نیز باشد.

توصیه‌های خوبی برای غربالگری ، درمان و پیشگیری از ابتلا به عفونت CMV در بیماران دارای سیستم ایمنی سرکوب شده با سایر شرایط همچون سرطان ، ایدز، و پیوند عضو وجود دارد. با این حال اطلاعات کمی درباره مدیریت بیماران دچار AIRD ، اهمیت ارتباط مطالعه حاضر و حمایت از لزوم توسعه پروتکل های خاص در این سناریو وجود دارد.

با در نظر گرفتن اینکه بیماران بستری دچار AIRD دارای شرایط چندگانه و پیچیده پزشکی از جمله التهاب سیستمیک، عفونت همزمان و نارسایی کلیه هستند اطمینان از علت واقعی مرگ بسیار دشوار است و عوامل چندگانه ممکن است همگی دخیل باشند. دادهای ما شیوع بالایی از CMV-Ag مثبت در بیماران بستری دچار AIRD و نیز شدت بیماری شدید و پیش آگهی ضعیف از جمله مرگ را نشان می دهد. این اولین تحقیق برای مشخص کردن شیوع CMV-Ag در بیماران بستری دچار AIRD شدید خصوصا SLE و واسکولیت وابسته به آنکا می باشد. بنابراین آن را نمی توان با تحقیق دیگری مقایسه کرد.

علاوه برشدت و فعالیت بالای بیماری شایان ذکر است که دوز بالای کورتیکواستروئیدها ممکن است باعث تداخل پاسخ ایمنی در بیماران ما شود. با در نظر گرفتن این موضوع که بیش از 95% جمعیت عمومی برای CMV خاطره ایمنی دارند احتمالاً این سه جنبه با هم می توانند برای فعال سازی مجدد عفونت ویروسی نهفته دخیل باشند. از طرف دیگر سایر محققان هیچ ارتباطی بین عفونت CMV و داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی ، به ویژه کورتیکواستروئیدها مشاهده نکردند.

 

عوامل محدود کننده تحقیق

با این وجود تحقیق ما دارای محدودیت هایی بود. اولا توصیف خود CMV-Ag دارای اهمیت است زیرا ما کاملا مطمئن نیستیم که آیا وجود حتی یک سلول مثبت نشانه عفونت CMV باشد. ثانیا، تعداد نمونه ها، نبود گروه کنترل و ناهمگونی بیماری های خودایمن خود عامل محدود کننده دیگری است. ثالثا،  ما نباید یافته های خود را برای بیماران سرپایی تعمیم دهیم یا به طور سیستماتیک درخواست CMV-Ag را برای همه بیماران بستری بدون سوء ظن بالینی انجام دهیم. علاوه براین بسیار مهم است که در هر مورد مشکوک ، بیماری CMV را بعنوان مثال با بررسی بافت شناسی تأیید کنیم.

 

نتیجه

داده های ما شیوع بالایی از CMV-Ag را در بیماران بستری دچار AIRD خصوصا در مراحل اولیه لوپوس، فعالیت بیماری شدید، و مرگ و میر بالاتر نشان داد. بنابراین، احتمال عفونت CMV باید در تشخیص تمایزی بیماران دچار AIRD لحاظ گردد.