سندرم تونل کارپ چگونه توسعه می یابد؟

سندرم تونل کارپ وضعیتی است که در اثر فشرده سازی عصب مدیان و تاندونهایی که هنگام حرکت از طریق تونل کارپ در مچ دست خم می شوند ، ایجاد می شود. این تونل باریک است ، بنابراین حتی مقدار کمی تورم ممکن است عصب و تاندون ها را فشرده کند. این فشرده سازی می تواند باعث درد ، ضعف و بی حسی در دست و مچ شود. و گاهی اوقات با انسداد جریان خون همراه است.

هنگامی که فردی انگشت خود را خم می کند ، تاندون ها حرکت می کند. تاندونهای دست در غلافهایی قفل شده اند . دیواره داخلی غلافها حاوی سلولهایی است که برای حرکت راحت تاندونها مایع لغزنده ای ایجاد می کند. که برای عملکرد طبیعی و نرم تاندون ها ضروری است. با حرکت مکرر یا بیش از حد دست. ممکن است مایع به اندازه کافی تولید نشود یا مایع با کیفیت ضعیف ایجاد شود. و این باعث ایجاد اصطحکاک التهاب و تورم بین تاندون و غلاف آن می شود. التهاب باعث می شود بافت فیبری تشکیل شود. و بافت فیبری غلاف تاندون را ضخیم کرده و حرکت تاندون را مختل می کند. با گرفتگی عصبی و اختلال تاندون ها ابتلا به این سندروم افزایش پیدا می کند.

 

عوامل شغلی که در سندرم تونل کارپ نقش دارند:

صندوقدار، آرایشگر نانوا کشاورز باغبان موزیسین مکانیک، کارگر نجار خیاط رانندگی، دندانپزشکی و افرادی که انگشتان دست و مچ دست را در کارهایی مانند شیردوشی گاوها ، استفاده از اسلحه رنگ قرار می دهند نمونه هایی از افرادی هستند که با حرکات مکرر مچ دست خطر ابتلا به سندرم تونل کارپ را افزایش می دهند.

ارتباط احتمالی بین سندرم تونل کارپ و استفاده از کیبورد یا کامپیوتر نامشخص است. مطالعات متعددی انجام شده است ولی شواهد ثابتی برای تأیید این موضوع وجود ندارد که استفاده گسترده از رایانه ها یک عامل خطر است. توجه داشته باشید کار با صفحه کلید ممکن است باعث آسیب های دیگر باشد.

برخی مطالعات نشان می دهد که عوامل روانی- اجتماعی (مانند استرس) می توانند در ایجاد سندرم تونل کارپ نقش داشته باشند. سندرم تونل کارپ با چندین بیماری همراه است.

• فشار خون بالا

• اختلالات خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید.

• دیابت.

• نقرس

• کم کاری تیروئید

• تومورهای غلافهای تاندونی.

• آسیب دیدگی یا کیست مچ دست؛

• سابقه خانوادگی CTS؛

• حرکات مکرر دست؛

• استفاده مکرر از ابزارهای لرزش .

• بارداری.

• استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی.

• یائسگی

• همه ی این موارد باعث بیماری تونل کارپ شده همچنین برخی عوامل فردی از قبیل اندازه شکل مچ دست و شکل عصب میانه می تواند در بروز سندرم تونل کارپ نقش داشته باشد.

 

علائم سندرم تونل کارپ چیست؟

• علائم اغلب در شب یا صبح زود بدتر است

• سوزش یا خارش دست

• درد در انگشت دست ،

• سوزن سوزن شدن انگشت شست

• بی حسی، درد یا ضعف در مچ دست بازو شانه و گردن که در شب در خواب شروع می شود

• تهوع

• از بین رفتن مهارت دستی که در موارد پیشرفته تر اتفاق می افتد

 

مراحل علائم و نشانه های CTS را می توان در سه مرحله طبقه بندی کرد.:

مرحله اول ، بیمار با احساس بی حسی یا دست متورم از خواب بیدار می شود آنها ممکن است احساس درد شدید در مچ دستشان داشته باشد و ،ممکن است دست آنها در صبح سفت شود.

مرحله دوم شامل علائمی است که در طول روز احساس می شود. بخصوص در مواردی که بیمار حرکات مکرر دست یا مچ دست را انجام می دهد و یا اگر مدت طولانی در همان وضعیت باقی بمانند. همچنین ممکن است بیماران هنگام استفاده از دست خود برای گرفتن اشیاء دچار بی حسی و در نتیجه ریزش اجسام شوند.

مرحله سوم و پایانی وقتی اتفاق می افتد که هیپوتروفی یا آتروفی برجستگی قدامی وجود داشته باشد. با رسیدن به این مرحله  ممکن است علائم حسی دیگر به هیچ وجه احساس نشود.

 

سندرم تونل کارپ چگونه تشخیص داده می شود؟

معاینه بدنی مناسب دست و مچ بیمار اولین قدم مهم در تشخیص CTS است

برای ارزیابی سندرم تونل کارپال شناسایی خطرات محل کار ضروری است

سندرم تونل کارپ با انجام آزمایشات مشخصی برای تشخیص آسیب به عصب مدیان تأیید می شود.

آزمایش تینل (ضربه زدن به عصب میانی شما در مچ دست) پزشک عصب مدیان را در مچ دست می زند. پاسخ سوزن سوزن شدن در یک یا چند انگشت نشان دهنده آسیب به عصب مدیان است

آزمایش فالن (خم شدن کامل مچ دست به مدت 1 دقیقه ) بیمار قسمتهای پشتی دستها را به هم می رساند و یک دقیقه مچ ها را خم می کند. سوزن شدن انگشتان نشان دهنده آسیب به عصب مدیان است.

الکترومیوگرافی الکترودها روی ساعد قرار می گیرند و جریان الکتریکی از طریق بیمار منتقل می شود. با اندازه گیری سرعت و کارایی انتقال پیام ها از طریق عصب مدیان میزان آسیب دیدگی این عصب مشخص میشود.

 

چگونه سندرم تونل کارپ درمان می شود؟

شما می توانید با ایجاد تغییر در شیوه زندگی ، عوامل خطرزای ابتلا به آن را کاهش داده و از ایجاد سندرم تونل کارپ جلوگیری کنید. در صورت امکان ، سعی کنید از هرگونه فعالیتی که باعث بدتر شدن CTS شود ، خودداری کنید. سندرم تونل کارپ اغلب با تکان دادن مچ دست تسکین می یابد ، با این حال ، این همیشه به تسکین علائم کمک نمی کند. سایر درمانها شامل موارد زیر است:

• پوشیدن یک آتل مچ دست؛

• از خم شدن و کشش مچ به طور مکرر خودداری کنید.

• هنگام کار ، دست و مچ را صحیح قرار دهید.

• فیزیوتراپی مانند تمرین یا حرکات کششی.

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند آسپرین یا ایبوپروفن

• تزریق کورتیکواستروئید در منطقه آسیب دیده.

• تمرینات خاص و یوگا تحت نظارت یک پزشک درمانی یا حرفه ای

• جراحی ممکن است در صورت عدم موفقیت سایر درمانها توصیه شود.

• کسانی که در دوران بارداری دچار CTS می شوند معمولاً متوجه می شوند که CTS حدود شش تا 12 هفته پس از تولد نوزاد از بین می رود.

• اگر CTS ناشی از بیماری دیگری مانند آرتروز باشد ، درمان این بیماری می تواند به تسکین CTS کمک کند.

 

چگونه می تواناز بروز سندرم تونل کارپ جلوگیری کرد؟

حرکات مکرر که بیش از حد مچ دست را به کار می گیرد، را مدت زمان زیاد انجام ندهید مانند پخش پیانو یا تایپ کردن،موقع استفاده از صفحه کلید یا ماوس ، مچ دست خود را زیاد خم نکنید.

با تغییر در سبک زندگی شامل سیگار نکشیدن ، مصرف کم نمک ، سبک زندگی با تحرک و ورزش و شاخص توده بدنی مناسب (BMI) میتوان از بروز سندرم تونل کارپ جلوگیری کرد.

پیشگیری از سندرم تونل کارپ ممکن است شامل طراحی ایستگاه های کاری ، ابزار و آموزش کارگران نیز باشد.طراحی مناسب ایستگاه های کاری موقعیت های مضر دست را کاهش می دهد و اثرات استرس زا در حرکات تکراری را به حداقل می رساند. موقعیت های ناخوشایند می تواند ناشی از طرح های نامناسب ایستگاه های کاری باشد که اندازه و نسبت بدن انسان را در نظر نمی گیرد. در صورتی که ایستگاه های کاری باید قابل تنظیم باشند و برای اکثریت افرادی که در آن منطقه کار میکنند جوابگو باشد

طراحی شغل شامل موارد زیر است:

• تجزیه و تحلیل توالی کارها برای ایجاد تغییر در موقعیت بدن

• برنامه استراحت در بین کار برای رهایی عضلات از استرس مکانیکی

• چرخش وظایف برای جابجایی کارگران از شغل به شغل دیگر

• آموزش کارگر باید با هدف کاهش تعداد و انواع حالت های ناخوشایند مچ دست و تعداد حرکات تکراری انجام شود.

•  آگاه سازی کارگران در مورد عوامل خطر که می توانند در سندرم تونل کارپ نقش داشته باشند از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

منابع

1. Katz JN, Simmons BP. Clinical practice. Carpal tunnel syndrome. N Engl J Med. 2002;346:1807–1812. [PubMed] [Google Scholar]

. Franzblau A, Werner RA. What is carpal tunnel syndrome? JAMA. 1999;282:186–187. [PubMed] [Google Scholar]