علائم شایع بیماری میلر فیشر شامل موارد زیر است:

• دوبینی

• تعادل ضعیف و مشکل در راه رفتن

• عضلات ضعیف صورت مانند عدم توانایی لبخند زدن یا سوت زدن کاهش رفلکس لثه

• افزایش ضربان قلب

•  نوسانات فشار خون

•  ایجاد لخته

•  مشکلات تنفسی

• سوزن شدن یا بی حسی در دست یا پا

• درد در ناحیه کمر ، پاها یا بازوها

• مشکلات مربوط به حرکت چشم و / یا تاری دید

• از دست دادن هماهنگی در بازوها و پاها

• ضعف ماهیچه در هر دو طرف بدن

 

چه کسانی در معرض خطر هستند؟

هر کسی می تواند مبتلا به MFS شود، اما برخی مستعدتر از دیگران هستند. آنها شامل موارد زیر هستند:

• مردان دو برابر بیشتر از زنان مبتلا به MFS هستند.

• افرادی که میانسال هستند و سن متوسط آنها 43  سال است.

 

چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص MFS از سایر اختلالات عصبی اولین کاری که پزشک انجام خواهد داد از تاریخچه و سوابق پزشکی کامل از شما سؤال می کند:

اگر پزشک به MFS مشکوک شد با استفاده از این روش که طی آن یک سوزن. نازک را در قسمت تحتانی کمر قرار داده و مقدار کمی مایعات نخاعی را خارج می کند مایع نخاعی مایعی است که مغز و نخاع را احاطه کرده است و از آنجا که بسیاری از افراد مبتلا به MFS پروتئین هایی را در مایعات نخاعی خود دارند.با کمک آزمایش خون می توان به تأیید تشخیص این بیماری کمک  کرد.

آزمایش آنتی بادی: از طریق آزمایش خون برای تشخیص اینکه بیمار مبتلا به MFS است. زنجیره های قندی خاصی در عصب به نام گانگلیوزید وجود دارد که بدن به آن حمله می کند. این آنتی بادی در اکثر بیماران ، اما نه همه بیماران وجود دارد.

مطالعات هدایت عصب: این آزمایش می تواند نشان دهد که آیا اعصاب سیگنال های الکتریکی را به روشی صحیح حمل می کنند.

الکترومیوگرافی (EMG): این آزمایش نشان می دهد که آیا عضلات به روش صحیح به سیگنال های الکتریکی اعصاب پاسخ می دهند یا خیر.

Neuroimaging CT / MRI ستون فقرات: این آزمایش می تواند نشان دهد که آیا بدن به سلولهای عصبی در نخاع حمله می کند یا خیر

 

درمان  میلر فیشر

هیچ درمانی برای MFS وجود ندارد. هدف از درمان ، کاهش شدت علائم و بهبودی سریع است. در بیمارستان ، پزشک بر ضربان قلب ، تنفس و سلامت عمومی نظارت خواهد کرد. اگر مشکلات تنفسی وجود داشته باشد و بدتر شود ، ممکن است به لوله تنفس نیاز داشته باشد. تا اکسیژن بدن را تأمین کند.دو شکل اصلی درمان عبارتند از :

ایمونوگلوبولین درمانی

این روش درمانی شامل دوز بالای پروتئین هایی است از طریق ورید تزریق می شود جهت حمله سیستم ایمنی بدن به عفونت. در واقع به بدن کمک می کند تا خود را از پروتئین (آنتی بادی) که به اعصاب آسیب می زند نجات دهد.

تعویض پلاسما

این روشی است که در آن توسط دستگاهی خون را از بدن پمپ می کند سپس پروتئین های حمله شده به سیستم عصبی را خارج می کند و بعد سلول های خونی بدون پلاسما وارد بدن می شوند. به نظر می رسد که هر دو روش در بهبود این اختلال مؤثر هستند. با این حال ، روش ایمونوگلوبولین داخل وریدی به راحتی انجام می شود. همچنین ممکن است فیزیوتراپی برای کمک به عضلات آسیب دیده در بازیابی قدرت مفید باشد.

 

سندرم میلر فیشر چه مدت طول می کشد؟

MFS حاد معمولاً چند هفته تا چند ماه طول می کشد. به طور معمول علائم MFS در طی چهار هفته بهبود می یابند و اکثر افراد در طی شش ماه بهبود می یابند.

 

آیا عوارضی وجود دارد؟

• از آنجا که ضعف عضلانی MFS می تواند قلب و ریه ها را تحت تأثیر قرار دهد و در نتیجه مشکلات قلبی و تنفسی ایجاد کند، بستری شدن و نظارت دقیق پزشکی در طول بیماری ضروری است.

• ناهنجاری های مغزی

• ناتوانی ذهنی شدید

• تأخیر در رشد

•  تشنج

• سفتی غیر طبیعی (اسپاسم عضلات) ،

•  ضعف عضلات (هیپوتونی)

• مشکلات تغذیه ای

• استخوان های غیر طبیعی تشکیل شده در ساعد و ساق پا

• نقص دنده ها یا ستون فقرات

 

برای جلوگیری از سندرم میلر فیشر چه کاری می توانم انجام دهم؟

برخی عفونتهای باکتریایی و ویروسی می توانند باعث بروز این اختلالات شوند. برخی  از این اقدامات عبارتند از:

بهداشت فردی را رعایت کنید: قبل و بعد از دست زدن به مرغ و به طور کلی هنگام لمس کردن گوشت خام ، دست ها را با آب و صابون کاملاً بشویید.

محصولات مرغی را کاملاً بپزید ورفتارهای جنسی ایمن داشته باشید.

منابع:

Vojdani A, Vojdani E. Reaction of antibodies to Campylobacter jejuni and cytolethal distending toxin B with tissues and food antigens. World J. Gastroenterol. 2019 Mar 07;25(9):1050-1066. [PMC free article] [PubMed]

Green KE, Levine AM, Ward JH, Kaufman DI. GQ1b-Seronegative Miller Fisher Syndrome Associated With Pembrolizumab. J Neuroophthalmol. 2019 Sep;39(3):394-396. [PubMed]