اﺧﻴﺮا ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻛﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺩاﺭای آنتی ﺑﺎﺩی آنتی ﺳﻨﺘﺮﻭﻣﺮ(anticentromere antibody;ACA)  ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺯﻧﺎنی ﻛﻪ ﻓﺎﻗﺪ اﻳﻦ آنتی ﺑﺎﺩی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭﺻﺪ ﻛﻤﺘﺮی اﻭﻭﺳﻴﺖ ﺑﺎﻟﻎ و ﻣﻴﺰاﻥ ﻛﻤﺘﺮ ﻛﻠﻴﻮاﮊ ﺟﻨﻴﻦ (ﺗﻘﺴﻴﻤﺎﺕ ﺳﻠﻮلی ﺩﺭ ﺟﻨﻴﻦ اﻭﻟﻴﻪ ) دارند ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺸﺎﻧﺪﻫﻨﺪﻩ تأثیر ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ آنتی ﺑﺎﺩی آنتی ﺳﻨﺘﺮﻭﻣﺮ ﺑﺮ ﺑﺎﺭﻭﺭی ﺯﻧﺎﻥ اﺳﺖ. آنتی ﺑﺎﺩی آنتی ﺳﻨﺘﺮﻭﻣﺮ یکی اﺯ اﻋﻀﺎی آنتی ﺑﺎﺩی ﻫﺎی ضد هسته ای (ANA)می باﺷﺪ.

ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ ضد هسته ای ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺘﻲ ﮊن هاﻱ داخل سلولی ﺭاﻩ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاﻱ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﻴﻤﺎﺭی های ﺭﻭﻣﺎتوئیدﻱ ﺧﻮﺩ اﻳﻤﻦ ﺳﻴﺴﺘﻤﻴﻚ (AARD) است. ﺭﻭﺵ اﻳﻤﻮﻧﻮﻓﻠﻮﺭﺳﻨﺖ ﻏﻴﺮﻣﺴﺘﻘﻴﻢ (IIF) ﺭﻭﻱ ﺳﻠﻮل هاﻱ hep-2  ﻳﻜﻲ اﺯ ﻣﺘﺪاﻭل ترین ﺭﻭش های ﺗﻌﻴﻴﻦ ANA ﺑﻮﺩﻩ و به عنوان ﺭﻭﺵ ﻏﺮﺑﺎﻟﮕﺮﻱ ﺗﻮﺳﻄ  ﻛﺎﻟﺞ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﺭﻭﻣﺎﺗﻮﻟﻮﮊﻱ (ACR) ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. اﻣﺎ اﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ اﻣﺘﻴﺎﺯاﺕ ﻓﺮاﻭاﻧﻲ ﻛﻪ ﺩاﺭﺩ، ﺩاﺭاﻱ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﺩﺭ ﺗﺸﺨﻴﺺ AARD توسط ﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩﻱ ﻫﺎﻱ anti-dense fine speckled (DFS 70)  است.  ﻗﺒﻼ اﻳﻦ اﺗﻮﺁﻧﺘﻲ ﺑﺎﺩی ها به عنوان ﻳﻜﻲ اﺯ اﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ANA IIF ﺳﺮﻡ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ interstitial cystitis ﮔﺰاﺭﺵ می شد اﻣﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺮاﻳﻄ مانند ﺷﺮاﻳﻄ اﻟﺘﻬﺎﺑﻲ، ﺳﺮﻃﺎﻥ، اﻟﺘﻬﺎﺏ ﺗﻴﺮﻭئید ﺧﻮﺩاﻳﻤﻦ، ﺗﺮﻭﻣﺒﻮﺯ همراه است، ﺣﺘﻲ ﺩﺭ اﻓﺮاﺩ ﺳﺎﻟﻢ نیز دیده شده است.

وجود آنتی بادی های ضد هسته ای (آزمایش ANA) اصولا نشان دهنده  بیماری های بافت پیوندی (CTD) است. علاوه براین، وجود این آنتی بادی ها در افراد سالم نیز دیده شده است. این آنتی بادی ها در زنان و افراد مسن شایع تر است. بعضی داروها و زنوبیوتیک ها ) xenobiotics( نیز در پیشرفت خودایمنی و سنتز ANA دارای  اهمیت می باشند. علاوه براین، کمبود ویتامین D در بدن بیماران با ایجاد این آنتی بادی ها همراه است. یک ANA مثبت در بیماران دچار درماتیت آتوپیک AD)atopic dermatitis) و در افرادی با اختلالات ایمنی مشاهده شده است.

آنتی بادی های ضد هسته ای همچنین به مقدار کم در دوره عفونت های باکتریایی یا ویروسی مزمن و در بیماران دچار بدخیمی های هماتولوژیکی یافت می شود. همچنین وجود نتایج مثبت کاذب را، که ممکن است بسته به روش انتخابی به کار رفته در تعیین آنتی بادی ها ایجاد شود، باید در نظر گرفت. با توجه به تمامی این عوامل، می توان نتیجه گرفت که نتایج ANA به تنهایی هیچ ارزش تشخیصی ندارند.

نوعی فلج ماهیچه ای است که علت آن فعالیت ایمنی علیه گیرنده های استیل کولین در سیناپس عصبی عضلانی است. این بیماری به صورت ضعف و احساس خستگی در عضلات چشمی، صورت، حلق، حنجره، اندامها و سایر عضلات بدن تظاهر می کند و در هر سنی دیده می شود.  بیماری میاستنی گراویس یک بیماری گرفتار کننده محل اتصال عصب-عضله  می باشد. این بیماری مخصوص صفحات انتهایی عضلات مخطط است که شامل اختلال عضلات، به ویژه عضلات سر و صورت، به صورت خستگی و ضعف پیشرونده در طی استفاده از عضلات می گردد. این اختلال معمولاً عضلات اطراف چشم، دهان، گلو و انتهای اندام ها را درگیر می سازد.

اتوآنتی بادی های آنتی نوکلئار (ANA) با الگوی Dense Fine Speckled (DFS) روی سلول های HEP-2  که اغلب در آزمایشگاههای بالینی مشاهده می شوند اکثرا مرتبط با آنتی DFS70  اختصاصی می باشند. بیماران با آنتی DFS70 مثبت،خصوصا در غیاب شواهد بالینی یا آنتی بادی های ENA  دیگر، بندرت به بیماری روماتوئیدی خودایمن سیستمیک (SARD) مبتلا می گردند. این پیشنهاد را برمی انگیزد که یک ENA اختصاصی DFS70 ممکن است نشانه‌ای برای عدم وجود SARD باشد.

بیمارانی با سرم دبل- مثبت (double-seropositive) برای آنتی بادی های آنکا و anti-GBM، در مقایسه با بیماران سرم مثبت-تکی(single-seropositive) از لحاظ عملکرد کلیه، بازگشت بیماری و پیامدهای بالینی  متفاوت هستند.

رمی کید (Remicade) یا اینفلیکسیماب infliximab یک  آنتی بادی های مونوکلونال است برای درمان آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک، کولیت اولسراتیو، بیماری کرون، و اسپوندیلیت انکیلوزان استفاده می شود.

این بیماری اولین بار توسط دکتر هولوسی بهجت متخصص پوست اهل ترکیه توصیف شد و به همین دلیل به اسم او نامگذاری گردید. این بیماری مزمن اغلب عروق بدن را درگیر می نماید و شیوع آن در 53 تا 68 سالگی و اغلب در مردان است، البته به ندرت در سنین بالاتر و کودکان نیز مشاهده می شود. این بیماری در کشورهای خاور میانه و خاور دور (اطراف جاده ابریشم) شیوع بالاتری دارد. از مهمترین علائم آن می توان به آفت های دردناک دهانی ( و گاهاً آفت بر روی آلت تناسلی)، التهاب چشم، مفاصل و ضایعات پوستی اشاره کرد. ایران پس از ترکیه در رتبه دوم از نظر ابتلای به این بیماری قرار دارد.

بیماری لوپوس اریتماتوز سسیتمیک یک بیماری خود ایمن مزمن است که علت اصلی آن مشخص نشده است. اختلالات سیستم ایمنی به ویژه تولید اتو آنتی بادی هایی بر علیه اجزای هسته از ویژگی های بارز این بیماری است. بیماران علایم متنوعی را از درگیری مختصر مفاصل و پوست تا علایم تهدید کننده حیات مانند اختلالات کلیوی، خونی و درگیری سیستم اعصاب مرکزی را نشان می دهند. متنوع بودن علایم بیماری و تشابه علایم بیماری با سایر بیماری های خود ایمن، عفونت ها و اختلالات خونی، تشخیص بیماری را دشوار می نماید. تشخیص قطعی بیماری بر اساس یافته های کلینیکی و آزمایشگاهی است.

آنتی بادیهای سیتوپلاسمی ضد نوتروفیل(ANCA)  مارکرهای آزمایشگاهی ارزشمندی هستند که برای تشخیص انواع واسکولیت های عروق کوچک شامل (GPA) Granulomatosis with ployangitis و Microscopic polyangitis (MPA) مورد استفاده قرار می گیرند.

لوپوس یک بیماری مزمن و اختلال خود ایمنی التهابی است. بیماری خودایمن وضعیتی است که سیستم ایمنی بدن که معمولا بدن را از عفونت ها و عوامل مهاجم محافظت می کند، پاسخ ایمنی نامناسب را در مقابل بافت های خود تولید می کند.

 لفلونوماید با نام تجاری Avara جزء داروهایDisease-modifying anti rheumatic drugs (DMARD) محسوب می شود. لفلونوماید ابتدا، در درمان روماتیسم مفصلی و آرتریت پسوریاتیک بکار گرفته شد. این بیماری‌ها، تنها مواردی هستند که مصرفِ لِـفلونوماید در آنها، دارای تاییدیه علمی و تخصصی می باشد.

بیماری واسکولیت از بیماری های نادر است که از ویژگی های آن التهاب عروق خونی است. هر سال –10-15  مورد در هر یک میلیون نفر گرفتار می شوند. این بیماری بیشتر در افراد بالای 50 سال دیده می شود ولی امکان ابتلای کودکان و جوانان  نیز  وجود دارد. واسکولیت را می توان با بیوپسی از بافت های درگیر و یا با آنژیوگرافی تشخیص داد. درمان با هدف کاهش التهاب عروق خونی و بهبود عملکرد موثر اندام های بدن است

 روماتیسم بیماری مفصلی است که منجر به ایجاد درد و تورم در مفاصل و به تدریج کاهش توانایی افراد در انجام امور روزانه می شود؛ علل مختلفی برای این بیماری ناتوان کننده شناخته شده است که ازجمله مهمترین آن مصرف دخانیات به ویژه سیگار است.

لوپوس اریتماتیک سیستمیک (SLE)  یک بیماری التهابی خود ایمن مزمن با تظاهرات پیچیده ایمونولوژیک و بالینی است. کاهش تحمل ایمنی و فعال شدن غیر طبیعی سلول های T و B منجر به تولید آنتی بادی به طور عمده بر علیه پروتئین های نوکلئیک اسید مانند کروماتین و ذرات ریبونوکلئوپروتئین کوچک می شود. این اتوآنتی بادیها به همراه آنتی ژنهای خودی درون بافتها و عروق تشکیل رسوب می دهند که با توجه به بافت درگیر تظاهرات بالینی مختلف را نشان می دهد.

سندروم آنتی فسفولیپید Antiphospholipid syndrome APS یک بیماری اتوایمون یا خود ایمنی است که تازه شناخته شده است. در این بیماری که بیشتر در زنان جوان دیده میشود آنتی بادی هایی برعلیه ماده ی فسفولیپید که بطور طبیعی در بدن وجود دارد ساخته میشود. مهمترین علامت بالینی سندروم آنتی فسفولیپید لخته شدن خون در وریدها و شریان های بدن است. این سندروم معمولا همراه با بیماری های دیگری دیده شود که شایعترین آنها بیماری لوپوس است. اهمیت این بیماری در ارتوپدی افزایش احتمال سیاه شدن سر استخوان ران است.

بیماری واسکولیت از بیماری های نادر است که از ویژگی های آن التهاب عروق خونی است. هر سال –10-15  مورد در هر یک میلیون نفر گرفتار می شوند. این بیماری بیشتر در افراد بالای 50 سال دیده می شود ولی امکان ابتلای کودکان و جوانان  نیز  وجود دارد. واسکولیت را می توان با بیوپسی از بافت های درگیر و یا با آنژیوگرافی تشخیص داد. درمان با هدف کاهش التهاب عروق خونی و بهبود عملکرد موثر اندام های بدن است.

میوپاتی یک بیماری عضلانی یا عصبی – عضلانی است که در اثر آن رشته‌های عضلانی به دلایل متعددی  مثل زمینه ارثی، ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎ، سموم  وﻳﺎ اﺧﺘﻼﻻﺕ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻳﻤﻨﻲ ﺑﺪﻥ، به درستی کار نمی‌کنند.
میوپاتی های التهابی ایدیوپاتیک (Idiopathic inflammatory myopathy) شامل گروهی از اختلالات یا بیماری های روماتیسمی هستند که ویژگی همه آنها التهاب عضلات مخطط (عضلات اسکلتی) با علت نامشخص است. 

تحقیق جدیدی به رهبری فلیپ آندراده (Felipe Andrare, MD.,Ph.D) در دانشکده روماتولو‍‍‍ژی دانشگاه جان هاپکینزنشان میدهد که شواهد جدیدی مبنی بر اینکه باکتری شناخته شده ای که باعث عفونتهای التهابی مزمن لثه (gum disease) میشود میتواند سبب تحریک پاسخهای التهابی خود ایمنی یافت شده در مفاصل بیمارانی باسابقه بیماری مزمن تخریب مفصلی خودایمنی  (joint-destroying autoimmune disease) و روماتیسم مفصلی (rheumatoid arthritis,RA) گردد. یافته های جدید پیامدهای مهمی در پیشگیری و درمان روماتیسم مفصلی خواهد داشت.

آرتریت روماتوئید (RA) شایعترین بیماری التهابی مفاصل به شمار میرود .که بطور متوسط حدود 1% جمعیت جوامع مختلف را مبتلا می کند. RA یک بیماری اتوایمیون با مشخصه اصلی تخریب پیشرونده در مفاصل می باشد .دلایل متعددی وجود دارد که نشان می دهد با تشخیص زود رس و شروع به موقع درمانهای موثر امروزی ، می توان از تخریب مفاصل وناتوانی ناشی از آن جلوگیری کرد.